அரபு நாடுகள் கூட்டமைப்பு

அரபு லீக் எனவும் அழைக்கப்படும் அரபு நாடுகள் கூட்டமைப்பு என்பது, தென்மேற்கு ஆசியா, வடக்கு ஆபிரிக்கா, வடமேற்கு ஆபிரிக்கா ஆகிய பகுதிகளைச் சேர்ந்த அரபு நாடுகளின் கூட்டமைப்பு ஆகும். 1945 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 22 ஆம் தேதி கெய்ரோவில் இது அமைக்கப்பட்டது. தொடக்கத்தில் எகிப்து, ஈராக், டிரான்ஸ்ஜோர்தான் (1946 க்குப் பின் ஜோர்தான் எனப் பெயர் மாற்றப்பட்டது), லெபனான், சவூதி அரேபியா, சிரியா ஆகிய நாடுகள் இக் கூட்டமைப்பில் உறுப்பினராக இருந்தன. 1945 மே 5 ஆம் நாள் யேமன் இதில் இணைந்தது. தற்போது இக் கூட்டமைப்பில் 22 நாடுகள் உள்ளன.

جامعة الدول العربية Jāmaʻat ad-Duwal al-ʻArabiyya அரபு நாடுகள் கூட்டமைப்பு
கொடி சின்னம்
தலைமையகம்	கெய்ரோ, எகிப்து1
அதிகாரபூர்வ மொழிகள்	அரபு மொழி
அங்கத்துவம்	22 அரபு நாடுகள் 3 பார்வையாளர் நாடுகள் ---- அல்ஜீரியா பஹ்ரேய்ன் காமரோஸ் ஜிபுட்டி எகிப்து ஈராக் ஜோர்தான் குவைத் லெபனான் லிபியா மௌரித்தானியா மொரோக்கோ ஓமான் பாலஸ்தீனம் கட்டார் சவூதி அரேபியா சோமாலியா சூடான் சிரியா துனீசியா ஐக்கிய அரபு அமீரகம் யேமன் எரித்ரியா இந்தியா வெனிசுலா
தலைவர்கள்
• செயலாளர் நாயகம்	அமர் மூசா (2001 இலிருந்து)
• அரபு லீக்கின் சபை	சிரியா
• அரபு நாடாளுமன்றத்தின் அவைத் தலைவர்	நாபி பெரி
நிறுவுதல்
• அலெக்சாந்திரியா Protocol	மார்ச் 22, 1945
பரப்பு
• மேற்கு சகாராவின் மொத்தப் பரப்பு	13,953,041 km2 (5,387,299 sq mi) (2ம்2)
• மேற்கு சகாரா தவிர்ந்த பரப்பளவு	13,687,041 கி.மீ.2 ( 5,280,291 ச. மை)
மக்கள் தொகை
• 2007 மதிப்பீடு	339,510,535 (3ம்2)
• அடர்த்தி	24.33/km2 (63.0/sq mi)
மொ.உ.உ. (கொ.ஆ.ச.)	2007 மதிப்பீடு
• மொத்தம்	$2,364,871 மில்லியன் (6th2)
• தலைவிகிதம்	$11,013 (70ம்)
நாணயம்	21 currencies ---- ISO 4217 codes bracketed: அல்ஜீரிய தினார் (DZB) பஹ்ரேனிய தினார் (BHD) கொமோரிய பிராங்க் (KMF) ஜிபுட்டி பிராங்க் (DJF) எகிப்திய பவுண்ட் (EGP) ஈராக்கிய தினார் (IQD) ஜோர்தானிய தினார் (JD) குவைத்தி தினார் (KWD) லெபனானிய livre (LL, LBP) லிபிய தினார் (LYD) மௌரித்தானிய ஒகுயா (MRO மொரோக்க திராம் (MAD) ஓமானிய ரியால் (OMR) கட்டாரிய ரியால் (QAR) சவூதி ரியால் (SAR) சோமாலி சில்லிங் (SOS) சூடானிய பவுண்ட் (SDD) சிரிய பவுண்ட் (SYP) துனீசிய தினார் (TND) அமீரக திர்கம் (AED) யேமனி ரியால் (YER)
நேர வலயம்	ஒ.அ.நே+0 to +4
வலைத்தளம் (அரபு மொழி) http://arableagueonline.org/
1979 இலிருந்து 1989 வரை: துனிஸ், துனீசியா. If ranked among nation states.

இக் கூட்டமைப்பின் முக்கிய நோக்கம் பிவருமாறு:

உறுப்பு நாடுகளிடையே நெருக்கமான தொடர்புகளைப் பேணலும், அவற்றிடையே ஒத்துழைப்புக்கு வழி வகுத்தலும், அவற்றின் சுதந்திரத்தையும் இறைமையையும் பாதுகாத்தலும், பொதுவாக அரபு நாடுகளின் விவகாரங்களிலும், நலன்களிலும் அக்கறை செலுத்துதலும்.

அரபு லீக், அதன் உறுப்பு நாடுகளின் நலன்களை மேம்படுத்தும் நோக்கில், அரசியல், பொருளாதார, பண்பாட்டு, சமூகத் திட்டங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது. தமது கொள்கை நிலைகளில் ஒருமைப்பாடு காண்பதற்கும், பொதுவான பிரச்சினைகள் பற்றி ஆராய்வதற்கும், அரபு நாடுகள் இடையேயான பிணக்குகளைத் தீர்ப்பதற்கும், முரண்பாடுகளைக் குறைப்பதற்குமான ஒரு களமாகச் செயல்படுகிறது.

வரலாறு

1944 ஆம் ஆண்டில் அலெக்ஸாண்டிரியா நெறிமுறை பின்பற்றப்பட்டதன் பின்னர், அரபு கூட்டமைப்பு 22 மார்ச் 1945 இல் நிறுவப்பட்டது. இது பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்துவதையும், சிக்கல்களை தீர்ப்பதையும், அரசியல் நோக்கங்களை ஒருங்கிணைப்பதிலும் கவனம் செலுத்தும் அரபு நாடுகளின் பிராந்திய அமைப்பாக உருவானது.^[1] பிற நாடுகள் அமைப்பில் பின்னர் இணைந்தன.^[2] ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் சபையில் ஒரு வாக்கு வழங்கப்பட்டது. 1948 ல் வெளிவந்த பெரும்பான்மை அரபு மக்கள் சார்பில் (அரபு நாடுகளில் மக்கள் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டு) உருவாகியுள்ளதாக கூறப்படும் கூட்டு நடவடிக்கைக்கு இது முதன்மையான முக்கிய நடவடிக்கையாக இருந்தது, ஆனால் இதில் ஒரு முக்கிய பங்கு வகித்தது தலையீடு, டிரான்ஸ்ஜார்டன், ஐ.நா பொதுச் சபை முன்மொழியப்பட்ட அரபு பாலஸ்தீனிய மாநிலத்தை பிரிக்க இஸ்ரேலுடன் உடன்பட்டது, மற்றும் எகிப்து தன்னுடைய போட்டியை நிறைவேற்றுவதில் இருந்து முதன்மையாக தலையிடுவதை தடுக்க முற்பட்டது.^[3] இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் பரஸ்பர பாதுகாப்பு உடன்படிக்கையை உருவாக்கியது. ஒரு பொதுவான சந்தை 1965 இல் நிறுவப்பட்டது.^[1][4]

புவியியல் அமைப்பு

Joining dates of member states; the Comoros (circled) joined in 1993.
     1940s      1950s      1960s      1970s

அரபு கூட்டமைப்பு உறுப்பு நாடுகள் 13,000,000 km² (5,000,000 sq mi) மற்றும் இரண்டு கண்டங்களைத் தொடர்கின்றன: ஆப்பிரிக்கா மற்றும் ஆசியா. இப்பகுதி பெரும்பாலும் சஹாரா போன்ற வறண்ட பாலைவகைகளைக் கொண்டுள்ளது. ஆயினும்கூட நைல் பள்ளத்தாக்கு, ஜுப்லா பள்ளத்தாக்கு மற்றும் ஷெபெல் பள்ளத்தாக்கு போன்ற பல வளமான நிலங்களும், ஹார்ன் ஆஃப் ஆப்பிரிக்கா, அட்லஸ் மலைகள் மெக்ரெப் மற்றும் மெசொப்பொத்தேமியா மற்றும் லெவந்த் ஆகியவற்றை நீட்டித்திருக்கும் மகசூல். இப்பகுதியில் தெற்கில் அரேபியா மற்றும் உலகின் நீளமான ஆற்றின் பகுதிகள், நைல் பகுதிகளில் ஆழமான காடுகள் உள்ளன.

உருப்பு நாடுகள்

அரேபிய கூட்டமைப்பின் சார்பாக அரபு நாடுகளின் கூட்டமைப்பு உடன்படிக்கை என்று அழைக்கப்படுவது அரபு கூட்டமைப்பின் ஸ்தாபக ஒப்பந்தமாகும். 1945 ல் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட, "இந்த உடன்படிக்கை கையெழுத்திட்ட சுதந்திர அரபு நாடுகளின் சங்கம் அமைந்திருக்கும் என்று அது உறுதிப்படுத்துகிறது. "^[5]

1945 இல் ஆறு உறுப்பினர்களைத் கொண்டு தொடங்கிய அரபு கூட்டமைப்பு இப்போது 14 மில்லியன் சதுர கி.மீ. பரப்பளவைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் 22 உறுப்பினர்கள் மற்றும் 4 பார்வையாளர் எண்ணிக்கையை கொண்டுள்ளது. இன்று 22 உறுப்பினர்களில் மிகப்பெரிய ஆபிரிக்க நாடுகளில் மூன்று நாடுகள் உறுப்பினராக உள்ளனர். அவை (சூடான், அல்ஜீரியா மற்றும் லிபியா), மற்றும் மத்திய கிழக்கில் மிகப்பெரிய நாடு சவுதி அரேபியா உறுப்பினராக உள்ளது.

20 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியில் தொடர்ச்சியாக அரபு கூட்டமைப்பில் உறுப்பினர்கள் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது வந்துள்ளது, கூடுதலாக 15 அரபு நாடுகள் உறுப்பினராக ஒப்புக் கொண்டன. 2011 ஆம் ஆண்டு எழுச்சியை தொடர்ந்து சிரியா இடைநீக்கம் செய்யப்பட்டது. 2016 ஆம் ஆண்டின் படி மொத்தம் 22 உறுப்பு நாடுகள் உள்ளன. அரபு கூட்டமைப்பு உறுப்பு நாடுகள் பின்வருமாறு:

•  அல்ஜீரியா
•  பகுரைன்
•  கொமொரோசு
•  சீபூத்தீ
•  எகிப்து
•  ஈராக்
•  யோர்தான்
•  குவைத்
•  லெபனான்
•  லிபியா
•  மாலைத்தீவுகள்
•  மூரித்தானியா
•  மொரோக்கோ
•  ஓமான்
•  பலத்தீன்
•  கத்தார்
•  சவூதி அரேபியா
•  சோமாலியா
•  சூடான்
•  சிரியா லுகாஸ்சிறீயா மற்றும் நேலியோகித்தீவு
•  தூனிசியா
•  ஐக்கிய அரபு அமீரகம்
•  யேமன்

மற்றும் 4 பார்வையாளர் நாடுகள் பின்வருமாறு:

•  பிரேசில்
•  எரித்திரியா
•  இந்தியா
•  வெனிசுவேலா^[6]

2011 பெப்ரவரி 22 அன்று, 2011 லிபிய உள்நாட்டுப் போர் மற்றும் பொதுமக்கள் மீது இராணுவப் படையின் பயன்பாடு ஆகிய காரணத்தால், அரபு கூட்டமைப்பு செயலாளர்-ஜெனரல் அமர் மௌஸா, லிபியாவை அரபு கூட்டமைப்பு உறுப்பினரில் இருந்து இடைநீக்கம் செய்தார்: "மேலும் அனைத்து அரபு கூட்டமைப்பு அமர்வுகளிலிருந்தும் லிபிய பிரதிநிதிகள் பங்கு பெறுவதை நிறுத்துவதாகவும் முடிவெடுக்கப்பட்டது."^[7] அரபு கூட்டமைப்பு வரலாற்றில், இரண்டாவது நாடாக லிபியா கூட்டமைப்பில் இருந்து வெளியேறியது. லிபிய தலைவர் Muammar Gaddafi அரபு கூட்டமைப்பு சட்டவிரோதமானது என்று அறிவித்தார்: மேலும் "அரபு கூட்டமைப்பு முடிந்தது, அரபு கூட்டமைப்பு போன்ற ஒன்று இல்லை." என்றும் அறிவித்தார்.^[8][9] லிபியாவின் பகுதியாக அங்கீகாரம் பெற்ற இடைக்கால அரசாங்கம் தேசிய இடைக்கால குழு, ஆகஸ்ட் 17 அன்று அரபு கூட்டமைப்பு கூட்டத்தில் அமர்ந்து ஒரு பிரதிநிதியை அனுப்பியது. ,25 ஆகஸ்ட் 2011 இல், செயலாளர் நாயகம் Nabil Elaraby லிபியாவின் முழு உறுப்புரிமை நிலை மீளமைக்கப்பட்டதாக அறிவித்தார்.^[10]

அரபு நாடுகளின் சிரியா மற்றும் யேமன் உறுப்பினர்கள் 2011 செப்டம்பர் 20 இல் இடைநீக்கம் செய்யப்பட வேண்டும் என்று அரபு நாடாளுமன்றம் பரிந்துரைத்தது.^[11] 12 நவம்பர் வாக்கில் வாக்கெடுப்பு முடிந்த நான்கு நாட்களுக்கு சிரியா மீது முறையான இடைநீக்கம் செய்ய ஒப்புக்கொண்டது, அசாத் இடைநீக்கம் செய்யப்படுவதற்கு ஒரு கடைசி வாய்ப்பு அளித்தது. சிரியா, லெபனான் மற்றும் யேமன் இயக்கத்திற்கு எதிராக வாக்களித்தனர், ஈராக் வாக்கெடுப்பில்லிருந்து விலகினர்.^[12] டிசம்பர் 2011 இல் ஆட்சிக்கு எதிராக ஆர்ப்பாட்டம் செய்த மக்கள் மீது வன்முறை கட்டவிழ்த்துவிட்டபோது அரபு கூட்டமைப்பு ஒரு "கண்காணிப்பு விசாரனை கமிஷன்" அனுப்பப்பட்டபோது ஒரு பெரிய அளவு குறைகூறல் இருந்தது. ஒமர் அல்-பஷீர் இராணுவ உளவுத்துறையின் தலைவராக பணியாற்றிய மொஹமட் அஹ்மத் முஸ்தபா அல்-தாபி தலைமையிலான விசாரனை கமிஷன் மீது, போர்க்குற்றம் உட்பட, இனப்படுகொலை உட்பட, அவரது கண்காணிப்பில் கூறப்பட்டது.^[13][14][15] மார்ச் 6, 2013 இல் அரபு கூட்டமைப்பு, அரபு கூட்டமைப்பில் சிரியா தேசிய கூட்டணிக்கு இடம் (உறுப்பினராக) வழங்கப்பட்டது.^[16] 2014 மார்ச் 9 ம் தேதி பான்-அரபு குழுவின் செயலாளர் நாயகம் [Nabil al-Arabi] அரபு கூட்டமைப்பில் சிரியாவின் உறுப்பினர் பதிவியானது எதிர்த்தரப்பு அதன் நிறுவனங்களை தோற்றுவிக்கும் வரை காலியாக இருக்கும் என்று கூறினார்.^[17]

அரபு கூட்டமைப்பு நாடுகளில் எழுத்தறிவு

முதன்மைக் கட்டுரை: எழுத்தறிவு அடிப்படையில் நாடுகள் பட்டியல்

தரவரிசை	நாடு	எழுத்தறிவு சதவீதம்
1	குவைத்	94.5[18]
2	பலத்தீன்	94.1[19]
3	கத்தார்	93.1[20]
4	யோர்தான்	92.2[18]
5	பகுரைன்	90.8[20]
6	ஐக்கிய அரபு அமீரகம்	90.0[20]
7	லெபனான்	89.6[19]
8	லிபியா	88.4[18]
9	ஓமான்	86.7[19]
10	சவூதி அரேபியா	85.5[18]
11	சிரியா	83.6[21]
12	தூனிசியா	78[18]
13	ஈராக்	77.6[19]
14	கொமொரோசு	73.6[21]
15	அல்ஜீரியா	72.6[18]
16	சூடான்	69.3[19]
17	சீபூத்தீ	67.9[22]
18	எகிப்து	66.4[21]
19	யேமன்	60.9[21]
20	மூரித்தானியா	56.8[21]
21	மொரோக்கோ	56.4[21]
22	சோமாலியா	51.6[21]

உச்சி மாநாடுகள்

1. _ கெய்ரோ: 13–17 சனவரி 1964.
2. அலெக்சாந்திரியா: 5–11 செப்டம்பர் 1964.
3. கசபிளங்கா: 13–17 செப்டம்பர் 1965.
4. கார்த்தூம்: 29 ஆகத்து 1967.
5. ரெபாட்: 21–23 திசம்பர் 1969.
6. கெய்ரோ (முதல் அவசர மாநாடு): 21–27 செப்டம்பர் 1970
7. அல்ஜியர்ஸ்: 26–28 நவம்பர்.1973.
8. ரெபாட்: 29 அக்டோபர் 1974.
9. ரியாத் (இரண்டாவது அவசர உச்சி மாநாடு): 17–28 அக்டோபர் 1976.
10. கெய்ரோ: 25–26 அக்டோபர் 1976.
11. பாக்தாத்: 2–5 நவம்பர்.1978.
12. துனிசு: 20–22 நவம்பர் 1979.
13. அம்மான்: 21–22 நவம்பர் 1980.
14. Fes: 6–9 செப்டம்பர் 1982.
15. கசபிளங்கா (3வது அவசர மாநாடு): 7–9 செப்டம்பர் 1985
16. அம்மான் (4வது அவசர மாநாடு): 8–12 நவம்பர் 1987.
17. அல்ஜியர்ஸ் (5வது அவசர மாநாடு): 7–9 சூன் 1988.
18. கசபிளங்கா (6வது அவசர மாநாடு): 23–26 சூன் 1989.
19. பாக்தாத் (7வது அவசர மாநாடு): 28–30 மார்ச் 1990.
20. கெய்ரோ (8வது அவசர மாநாடு): 9–10 ஆகத்து 1990
21. கெய்ரோ (9வது அவசர மாநாடு): 22–23 சூன் 1996.
22. கெய்ரோ (10வது அவசர மாநாடு): 21–22 அக்டோபர் 2000.
23. அம்மான்: 27–28 மார்ச் 2001.
24. பெய்ரூட்: 27–28 மார்ச் 2002.
25. Sharm el-Sheikh: 1 மார்ச் 2003.
26. துனிசு: 22–23 மே 2004.
27. அல்ஜியர்ஸ்: 22–23 மார்ச் 2005.
28. கார்த்தூம்: 28–30 மார்ச் 2006.
29. ரியாத்: 27–28 மார்ச் 2007.
30. தமாஸ்கஸ்: 29–30 மார்ச் 2008.
31. தோஹா: 28–30 மார்ச் 2009.
32. Sirte: 27–28 மார்ச் 2010.
33. பாக்தாத்: மார்ச் 2012 தள்ளிவைக்கப்பட்டது.

• Two summits are not added to the system of Arab League summits:
  • Anshas, எகிப்து: 28–29 மே 1946
  • பெய்ரூட், லெபனான்: 13 – 15 நவம்பர் 1956

• Summit 14 in Fes, மொரோக்கோ, occurred in two stages:
  • 25 நவம்பர் 1981ல் ஐந்து மணிநேரம் நடைபெற்ற மாநாட்டில் முடிவு எதுவும் எட்டப்படவில்லை:
  • On 6–9 செப்டம்பர் 1982