உருசியாவின் முதலாம் அலெக்சாந்தர்

முதலாம் அலெக்சாந்தர் (Alexander I, உருசியம்: Александр Павлович, அலெக்சாந்தர் பாவ்லொவிச்; 23 திசம்பர் [யூ.நா. 12 திசம்பர்] 1777 – 1 திசம்பர் [யூ.நா. 19 நவம்பர்] 1825^[a][1]) என்பவர் 1801 முதல் 1825 வரை உருசியப் பேரரசராக ஆட்சி புரிந்தவர். இவர் முதலாம் பவுல், சோஃபி டொடத்தி ஆகியோரின் மூத்த மகன் ஆவார். இவர் உருசியப் பேரரசராக இருந்த போது, 1815 முதல் 1825 வரை போலந்து காங்கிரசின் முதலாவது மன்னராகவும், பின்லாந்தின் முதலாவது உருசிய இளவரசராக 1809 முதல் 1825 வரை பதவியில் இருந்தார்.

முதலாம் அலெக்சாந்தர் Alexander I
உருசியப் பேரரசர்
ஆட்சிக்காலம்	23 மார்ச் 1801 – 1 திசம்பர் 1825
முடிசூடல்	15 செப்டம்பர் 1801
முன்னையவர்	முதலாம் பவுல்
பின்னையவர்	முதலாம் நிக்கலாசு
பிறப்பு	(1777-12-23)23 திசம்பர் 1777 சென் பீட்டர்ஸ்பேர்க், உருசியப் பேரரசு
இறப்பு	1 திசம்பர் 1825(1825-12-01) (அகவை 47) தாகன்ரோக் நகரம், உருசியப் பேரரசு
புதைத்த இடம்	13 மார்ச் 1826 பீட்டர், பவுல் பேராலயம்
Consort	திருமணம்: எலிசபெத் அலெக்சேயிவ்னா (பாடெனின் லுயீசு (1793)
குழந்தைகளின் #பிள்ளைகள்	நிக்கொலாய் லூக்கசு (சட்டபூர்வமற்ற)
பெயர்கள் அலெக்சாந்தர் பாவ்லவிச் ரொமானொவ்
மரபு	ஒல்சுடெயின்-கொட்டோர்ப்-ரொமானொவ்
தந்தை	உருசியாவின் முதலாம் பவுல்
தாய்	மரியா பியோதரொவ்னா (ஊட்டர்ம்பர்கின் சோஃபி டொரத்தியா)
மதம்	உருசிய மரபுவழித் திருச்சபை
கையொப்பம்

சென் பீட்டர்ஸ்பேர்க் நகரில் முதலாம் பவுலிற்குப் பிறந்த அலெக்சாந்தர் அவரது தந்தை படுகொலை செய்யப்பட்டதை அடுத்து பேரரசரானார். நெப்போலியப் போர்களின் குழப்பமான காலத்தில் இவர் உருசியாவை ஆட்சி செய்தார். இளவரசராகவும், பின்னர் அவரது ஆரம்ப கால ஆட்சியின் போதும், அலெக்சாந்தர் பெரும்பாலும் தாராளவாத சொல்லாட்சியைக் கொண்டிருந்தார். ஆனாலும் நடைமுறையில் அவர் உருசியாவின் தனியாட்சிவாதக் கொள்கைகளைத் தொடர்ந்தார். அவரது ஆட்சியின் முதல் ஆண்டுகளில், அவர் சில சிறிய சமூக சீர்திருத்தங்களையும், 1803-04 இல் பாரிய தாராளமயக் கல்விச் சீர்திருத்தங்களையும் தொடங்கினார், அதிகமான பல்கலைக்கழகங்களை உருவாக்கினார். அலெக்சாண்டர் ஒரு கிராம பூசாரியின் மகனான மைக்கேல் இசுப்பெரான்சுக்கியை தனது நெருங்கிய ஆலோசகர்களில் ஒருவராக நியமித்தார். 1717 இல் உருசியாவின் முதலாம் பேதுரு மன்னர் உருவாக்கிய கொலீகியா என்ற அரசுத் திணைக்களங்களை ஒழித்தார், அதற்குப் பதிலாக உருசிய சட்டத்தை மேம்படுத்தும் பொருட்டு, மாநிலப் பேரவையை உருவாக்கினார். நாடாளுமன்றம் ஒன்றை அமைத்து அரசியலமைப்பை உருவாக்கவும் திட்டங்களை உருவாக்கினார்.^[2]

வெளியுறவுக் கொள்கையில், 1804-1812 காலப்பகுதியில் பிரான்சுடன் தொடர்புடைய உருசியாவின் நிலைப்பாட்டை நடுநிலைமை, எதிர்ப்பு மற்றும் கூட்டணி ஆகியவற்றில் நான்கு முறை மாற்றினார். 1805 ஆம் ஆண்டில் அவர் முதலாம் நெப்போலியனுக்கு எதிரான மூன்றாம் கூட்டணியின் போரில் பிரித்தானியாவுடன் சேர்ந்தார்,^[3] ஆனால் ஆசுட்டர்லிட்சு, பிரீட்லாண்டுப் போர்களில் பெரும் தோல்விகளைச் சந்தித்த பின்னர், அவர் நெப்போலியனுடன் டில்சிட் ஒப்பந்தம் (1807) மூலம் ஒரு கூட்டணியை உருவாக்கி நெப்போலியனின் ஐக்கிய இராச்சியத்துக்கு எதிரான கொண்டினென்டல் அமைப்பில் சேர்ந்தார்.^[4] 1807-12 இல் பிரித்தானியாவுக்கு எதிராக ஒரு சிறிய அளவிலான கடற்படைப் போரை நடத்தினார். சுவீடன் கான்டினென்டல் அமைப்பில் சேர மறுத்ததைத் தொடர்ந்து சுவீடனுக்கு எதிரான ஒரு குறுகிய போரையும் (1808–09) நடத்தினார். அலெக்சாந்தரும் நெப்போலியனும் குறிப்பாக போலந்தைப் பற்றி ஒப்புக் கொள்ளவில்லை, இதனால் அவர்களின் கூட்டணி 1810 இல் கலைந்தது. 1812 ஆம் ஆண்டில் அலெக்சாந்தரின் மிகப்பெரிய வெற்றி வந்தது, நெப்போலியன் உருசியா மீது படையெடுத்தது பிரான்சியருக்கு ஒரு பேரழிவு பேரழிவு என்பதை நிரூபித்தது. நெப்போலியனுக்கு எதிரான கூட்டணியின் வெற்றியின் ஒரு பகுதியாக, அவர் பின்லாந்து, போலந்து ஆகிய நாடுகளின் பிரதேசங்களை உருசிய வசமாக்கினார். ஐரோப்பாவில் கிறித்தவ மன்னர்களுக்கு ஒழுக்கக்கேடான அச்சுறுத்தல் உள்ளதைக் கண்டு, ஐரோப்பாவில் புரட்சிகர இயக்கங்களை அடக்குவதற்காக அவர் புனித கூட்டணியை உருவாக்கினார். அனைத்து தேசிய மற்றும் தாராளவாத இயக்கங்களையும் அடக்குவதில் ஆஸ்திரியாவின் கிளெமென்சு வான் மெட்டெர்னிச்சிற்கு உதவினார்.

அலெக்சாந்தரின் ஆட்சியின் இரண்டாம் பாதியில், அலெக்சாந்தர் அதிகமாக தன்னிச்சையாகவும், பிற்போக்குத்தனமாகவும், அவருக்கு எதிரான சதிகளுக்கு பயந்தவராகவும் மாறினார்; இதன் விளைவாக அவர் முன்னர் செய்த பல சீர்திருத்தங்களை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தார். கல்வி மிகவும் மத ரீதியாகவும் அரசியல் ரீதியாக பழமைவாதமாகவும் மாறியதால், அவர் வெளிநாட்டு ஆசிரியர்களின் பள்ளிகளை அகற்றினார்.^[5] அவரின் ஆலோசகராக இருந்த இசுப்பெரான்சுக்கி பதவியில் இருந்து அகற்றப்பட்டு, மிகவும் கடுமைவாதியான இராணுவ ஆய்வாளர் அலெக்சி அராக்சேயெவ் ஆலோசகராக நியமிக்கப்பட்டார். இவர் இராணுவக் குடியேற்றங்களை உருவாக்குவதை மேற்பார்வையிட்டார். அலெக்சாந்தர் 1825 திசம்பரில் தெற்கு உருசியாவுக்கு பயணம் மேற்கொண்டபோது டைபசு காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்தார்.^[6] அவரது இரண்டு மகள்களும் குழந்தைப் பருவத்தில் இறந்ததால், அவருக்கு வாரிசுகள் எவரும் இருக்கவில்லை. அவர் இறந்த சில வாரங்களில் தாராளவாத இராணுவ அதிகாரிகளின் திசம்பர் கிளர்ச்சி தோல்வியில் முடிந்தது. பெரும் குழப்பத்திற்குப் பிறகு அவரது தம்பி முதலாம் நிக்கலாசு பேரரசரானார்.

வம்சம்

முன்னோர்கள்: உருசியாவின் முதலாம் அலெக்சாந்தர்

8. சார்லசு பிரெடெரிக்[7] 4. உருசியாவின் மூன்றாம் பீட்டர்[8] 9. அன்னா பெத்ரோவ்னா[7] 2. உருசியாவின் முதலாம் பவுல் 10. கிறித்தியான் ஆவ்குஸ்ட்[8] 5. உருசியாவின் இரண்டாம் கத்தரீன்[8] 11. யொகான்னா எலிசபெத்[8] 1. உருசியாவின் முதலாம் அலெக்சாந்தர் 12. சார்லசு அலெக்சாந்தர்[9] 6. இரண்டாம் பிரெடெரிக் இயூஜின்[10] 13. மரீ அதுசுத்[9] 3. மரியா பியோதரவ்னா 14. பிரெடெரிக் வில்லியம்[10] 7. இளவரசி பிரீடெரிக்[10] 15. இளவரசி சோபியா டொரத்தியா[10]

குறிப்புகளும் மேற்கோள்களும்

1. அலெக்சாந்தரின் வாழ்நாளில் உருசியா பழைய யூலியன் நாட்காட்டியைப் பயன்படுத்தியது, ஆனால் வேறுவிதமாகக் கூறப்படாவிட்டால், இந்தக் கட்டுரையின் எந்தத் தேதியும் கிரெகொரியின் நாட்காட்டியைப் பயன்படுத்துகிறது.

1. Maiorova 2010, ப. 114.
2. Palmer 1974, ப. 168–72.
3. Phillips 1911, ப. 557.
4. Phillips 1911, ப. 557 cites: Savary to Napoleon, 18 November 1807. Tatischeff, p. 232.
5. Walker 1992, ப. 343–360.
6. Palmer 1974, ch 22.
7. Berlin 1768, ப. 23.
8. Berlin 1768, ப. 22.
9. Berlin 1768, ப. 110.
10. Berlin 1768, ப. 21.

உசாத்துணைகள்

• Maiorova, Olga (2010). From the Shadow of Empire: Defining the Russian Nation through Cultural Mythology, 1855–1870. University of Wisconsin Press. p. 114. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
• Palmer, Alan (1974). Alexander I: Tsar of War and Peace. New York: Harper and Row. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
•  இந்தக் கட்டுரை  தற்போது பொது உரிமைப் பரப்பிலுள்ள நூலிலிருந்து உரையைக் கொண்டுள்ளது: Phillips, Walter Alison (1911). "Alexander I.". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (11th) 1. Cambridge University Press. 556–559.
• Walker, Franklin A (1992). "Enlightenment and Religion in Russian Education in the Reign of Tsar Alexander I". History of Education Quarterly 32 (3): 343–360. https://archive.org/details/sim_history-of-education-quarterly_fall-1992_32_3/page/343.
• Berlin, A. (1768). "Table 23". Genealogie ascendante jusqu'au quatrieme degre inclusivement de tous les Rois et Princes de maisons souveraines de l'Europe actuellement vivans [Genealogy up to the fourth degree inclusive of all the Kings and Princes of sovereign houses of Europe currently living] (in பிரெஞ்சு). Bourdeaux: Frederic Guillaume Birnstiel. p. 23. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)

வெளி இணைப்புகள்

• பொதுவகத்தில் Alexander I of Russia பற்றிய ஊடகங்கள்