16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் போர்த்துகீசியர்களுடன் போரிட்ட உல்லாலின் ராணி From Wikipedia, the free encyclopedia
அபக்கா சௌதா (Abbakka Chowta), என்பவர், 16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் போர்த்துகீசியர்களுடன் போராடிய உல்லாலின் முதல் துளுவ இராணி ஆவார். இவார், இந்தியாவின் கடலோர கர்நாடகாவின் ( துலுநாடு ) சில பகுதிகளை ஆண்ட சவுதா வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர். அவர்களின் தலைநகரம் புட்டீஜ் ஆகும். துறைமுக நகரமான உல்லால் அவர்களின் துணை தலைநகராக செயல்பட்டது. உல்லாலை மூலோபாய ரீதியில் வைத்திருந்ததால் அதைக் கைப்பற்ற போர்த்துகீசியர்கள் பல முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர். ஆனால் அபக்கா அவர்களின் ஒவ்வொரு தாக்குதலையும் நான்கு தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக முறியடித்தார். இவரது துணிச்சலுக்காக, அவர் அபயா ராணி (அச்சமற்ற ராணி) என்று அறியப்பட்டார்.[1][2] காலனித்துவ சக்திகளை எதிர்த்துப் போராடிய ஆரம்பகால இந்தியர்களில் ஒருவரான இவர் சில சமயங்களில் 'இந்தியாவின் முதல் பெண் சுதந்திரப் போராளி' என்று கருதப்படுகிறார்.[3] கர்நாடக மாநிலத்தில், ராணி கிட்டூர் சென்னம்மா, கெலாடி சென்னம்மா மற்றும் ஒனகே ஒபாவ்வா ஆகிய முன்னணி பெண் வீராங்கனைகள் மற்றும் தேசபக்தர்களுடன் இவர் கொண்டாடப்படுகிறார்.[4]
| அபக்கா சௌதா | |
|---|---|
| உல்லால் இராணி Rani of Ullal | |
 உல்லாலில் இருக்கும் சௌதா இராணி அபக்காவின் முழு உருவ சிலை | |
| முன்னையவர் | திருமலை ராய சவுதா |
| துணைவர் | லட்சுமப்பா அராச பங்கராயா |
| மரபு | சவுடா |
| மதம் | சமணம் |
திகம்பரா ஜெயின் பன்ட் சமூகத்தின் தாய்வழி உறவு முறை பரம்பரை ( அலியசந்தனா ) முறையை சவுதாக்கள் பின்பற்றினர். இதன் மூலம் அபக்காவின் மாமாவான திருமலை ராயர் இவருக்கு உல்லால் ராணியாக முடிசூட்டினார். மேலும், மங்களூரில் பங்கா அதிபரின் மன்னர் இரண்டாம் லட்சுமப்பா அராச பங்கராஜாவுடன் அபக்காவுக்காக ஒரு திருமண கூட்டணியையும் உருவாக்கினார்.[5] இந்த கூட்டணி பின்னர் போர்த்துகீசியர்களுக்கு கவலை அளிப்பதாக இருந்தது. திருமலை ராயர், அபாக்காவுக்கு போர் மற்றும் இராணுவ மூலோபாயத்தின் பல்வேறு அம்சங்களிலும் பயிற்சி அளித்தார். எவ்வாறாயினும், திருமணம் குறுகிய காலமாக இருந்தது, அபக்கா உல்லாலுக்குத் திரும்பினார். அவரது கணவர் அபக்காவுக்கு எதிரான பழிவாங்கலுக்காக ஏங்கினார். பின்னர் போர்த்துகீசியர்களுடன் அபக்காவுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் சேரவிருந்தார்.[6]
கோவாவை மீறி அதன் கட்டுப்பாட்டை எடுத்துக் கொண்ட பிறகு, போர்த்துகீசியர்கள் தங்கள் கவனத்தை தெற்கு நோக்கி மற்றும் கடற்கரையோரம் திருப்பினர். அவர்கள் முதலில் 1525 இல் தெற்கு கனரா கடற்கரையைத் தாக்கி மங்களூர் துறைமுகத்தை அழித்தனர். உல்லால் ஒரு வளமான துறைமுகமாகவும், அரேபியா மற்றும் மேற்கில் உள்ள பிற நாடுகளுக்கு மசாலா வர்த்தகத்தின் மையமாகவும் இருந்தது. அது லாபகரமான வர்த்தக மையமாக இருந்ததால், போர்த்துகீசியம், டச்சு மற்றும் பிரித்தானிய ஆகியவை பிராந்தியத்தின் கட்டுப்பாட்டிற்கும் வர்த்தக வழிகளுக்கும் ஒருவருக்கொருவர் போட்டியிட்டன. எவ்வாறாயினும், உள்ளூர் தலைவர்களிடமிருந்து எதிர்ப்பு மிகவும் வலுவாக இருந்ததால் அவர்களால் அதிக முன்னேற்றம் காண முடியவில்லை. உள்ளூர் ஆட்சியாளர்கள் சாதி மற்றும் மத ரீதியில் கூட்டணிகளை வெட்டிக் கொண்டனர்.[7]
அபக்காவின் நிர்வாகம் சமணர்கள், இந்துக்கள் மற்றும் முஸ்லிம்களால் நன்கு பிரதிநிதித்துவம் செய்யப்பட்டது. 16 ஆம் நூற்றாண்டில் இவரது ஆட்சியின் போது, பியரி ஆண்கள் கடற்படையினராக பணியாற்றினர் என்பதையும் வரலாற்று ஆராய்ச்சி வெளிப்படுத்துகிறது. ராணி அபக்கா தனிப்பட்ட முறையில் மலாலி அணை கட்டுமானப் பணியினை மேற்பார்வையிட்டார். இவர், அணை கட்டுமானத்திற்கு தேவைப்படும் பாறாங்கல் வேலைக்காக பியர்ஸை நியமித்திருந்தார். இவரது இராணுவமும் அனைத்து பிரிவுகளையும் சாதிகளையும் சேர்ந்தவர்களைக் கொண்டிருந்தது. இவர் காலிகட்டின் ஜாமோரின் உடன் கூட்டணிகளை உருவாக்கினார். அவர்கள் போர்த்துகீசியர்களை வளைகுடாவில் வைத்திருந்தனர். அண்டை நாடான பங்கா வம்சத்துடனான திருமண உறவுகள் உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களின் கூட்டணிக்கு மேலும் பலத்தை அளித்தன. மேலும், இவர் சக்திவாய்ந்த பிந்தூர் அரசர் வெங்கடப்பநாயகரிடமிருந்து ஆதரவு பெற்றார். அதனால், போர்த்துகீசியம் சக்திகளின் அச்சுறுத்தல்களை புறக்கணித்தார்.[8]
அபக்காவின் தந்திரோபாயங்களால் கோபமடைந்த போர்த்துகீசியர்கள், அவர்களுக்கு அடிபணிந்து கப்பம் செலுத்த வேண்டும் என்று கோரினர், ஆனால் அபக்கா அதற்கு மறுத்துவிட்டார். 1555 ஆம் ஆண்டில், போர்த்துகீசியர்கள் அட்மிரல் டோம் அல்வாரோ டா சில்வீராவை, இவர் கப்பம் செலுத்த மறுத்ததால் இவருடன் சண்டையிட அனுப்பினர்.[9] அதைத் தொடர்ந்து நடந்த போரில், ராணி அபக்கா மீண்டும் தனது சொந்த படைகளின் உதவியோடு தாக்குதலை வெற்றிகரமாக முறியடித்தார்.[10]
1557 இல், போர்த்துகீசியர்கள் மங்களூரை சூறையாடி, வீணடித்தனர். 1568 ஆம் ஆண்டில், அவர்கள் தங்கள் கவனத்தை உல்லால் பக்கம் திருப்பினர். ஆனால் அபக்கா ராணி அவர்களை மீண்டும் எதிர்த்தார். போர்த்துகீசிய ஜெனரல் ஜோனோ பீக்ஸோடோ மற்றும் ஒரு படைவீரர்களை போர்த்துகீசிய வைஸ்ராய் அன்டோனியோ நோரோன்ஹா அனுப்பினார். அவர்களால் உல்லால் நகரைக் கைப்பற்ற முடிந்தது, மேலும் அரச நீதிமன்றத்திலும் நுழைந்தது. எவ்வாறாயினும், அபக்கா ராணி தப்பித்து ஒரு மசூதியில் தஞ்சம் புகுந்தார். அதே இரவில், இவர் தனது 200 வீரர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு போர்த்துகீசியர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தினார். பின்னர் நடந்த போரில், ஜெனரல் பீக்ஸோடோ கொல்லப்பட்டார்.[10] எழுபது போர்த்துகீசிய வீரர்கள் கைதிகளாக அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர் மற்றும் போர்த்துகீசியர்கள் பலர் பின்வாங்கினர். மேலும் தாக்குதல்களில், அபக்கா ராணி மற்றும் அவரது ஆதரவாளர்கள் அட்மிரல் மஸ்கரென்ஹாஸைக் கொன்றனர், போர்த்துகீசியர்களும் மங்களூர் கோட்டையை விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
போர்த்துகீசியர்கள் மங்களூர் கோட்டையை மீண்டும் பெற்றது மட்டுமல்லாமல், குண்டபூரையும் (பஸ்ரூர்) கைப்பற்றினர். இந்த ஆதாயங்கள் இருந்தபோதிலும், அபக்கா ராணி தொடர்ந்து அச்சுறுத்தலுக்கு ஆளானார். ராணியின் பிரிந்த கணவரின் உதவியுடன், அவர்கள் உல்லால் மீது தாக்குதல்களை நடத்தினர். ஆவேசமான போர்கள் தொடர்ந்தன, ஆனால் அபக்கா ராணி தனது சொந்த படையை வைத்திருந்தார். 1570 ஆம் ஆண்டில், இவர் அகமது நகரின் பிஜப்பூர் சுல்தான் மற்றும் காலிகட்டின் ஜாமோரின் ஆகியோருடன் ஒரு கூட்டணியை உருவாக்கினார். அவர்கள் போர்த்துகீசியர்களை எதிர்த்தனர். ஜாமோரின் ஜெனரல் குட்டி போகர் மார்க்கர், அபக்கா சார்பாக போராடி, மங்களூரில் உள்ள போர்த்துகீசிய கோட்டையை அழித்தார், ஆனால் திரும்பும் போது அவர் போர்த்துகீசியர்களால் கொல்லப்பட்டார். இந்த இழப்புகள் மற்றும் அவரது கணவரின் துரோகத்தைத் தொடர்ந்து, அபக்கா போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டார். இவர், கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். இருப்பினும், சிறையில் கூட இவர் கிளர்ச்சி செய்து போராடி இறந்தார்.[10]
பாரம்பரிய கணக்குகளின்படி, இவர் மிகவும் பிரபலமான ராணியாக இருந்தார். மேலும் இவர் இன்றும் நாட்டுப்புற கதைகளின் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறார் என்பதன் மூலம் இது சான்றளிக்கப்படுகிறது. ராணியின் கதை நாட்டுப்புற பாடல்களினூடாகவும், கரையோர கர்நாடகாவின் பிரபலமான நாட்டுப்புற நாடகமான யக்ஷகனா மூலமாகவும் தலைமுறை தலைமுறையாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. தைவ கோலா என்கிற ஒரு உள்ளூர் சடங்கு நடனத்தில், பங்குபெறும் ஆளுமை அபக்கா மகாதேவியின் மகத்தான செயல்களை நினைவுறுத்துகிறார். அபக்கா கருமை நிறமுடையவராகவும், காண்பதற்கு அழகாகவும் சித்தரிக்கப்படுகிறார். எப்போதும் ஒரு சாமானியரைப் போன்ற எளிய ஆடைகளை அணிந்துகொள்பவராக சித்தரிக்கப்படுகிறார். மேலும், இவர் ஒரு அக்கறையுள்ள ராணியாக சித்தரிக்கப்படுகிறார். இவர் நீதியை வழங்குவதற்காக இரவு வரையிலும் தாமதமாக வேலை செய்தார் என அறியப்படுகிறார். போர்த்துகீசியர்களுக்கு எதிரான தனது போராட்டத்தில் அக்னிவனாவை (தீ-அம்பு) பயன்படுத்திய கடைசி நபர் அபக்கா என்றும் புராணக்கதைகள் கூறுகின்றன. போர்த்துகீசியர்களுக்கு எதிரான போர்களில் இவருடன் சண்டையிட்ட இரண்டு சமமான வீரம் கொண்ட மகள்கள் இருந்ததாகவும் சில கதைகள் கூறுகின்றன.
அபக்கா நினைவகம் இவரது நேசத்துக்குரிய உல்லால் நகரில் அமைந்துள்ளது. இவரது நினைவாக நடத்தப்படும் வருடாந்திர கொண்டாட்டம் தான் "வீர ராணி அபக்கா உற்சவம்" ஆகும். இந்நிகழ்ச்சியில் புகழ்பெற்ற பெண்களுக்கு வீர ராணி அபக்கா பிரசஸ்தி விருது வழங்கப்படுகிறது.[11] ஜனவரி 15, 2003 அன்று, இந்திய தபால் துறை, ராணி அபக்கா குறித்து சிறப்பு அட்டையை வெளியிட்டது. பாஜ்பே விமான நிலையத்திற்கு இவரது பெயரை வைப்பதற்கு அழைப்புகள் வந்துள்ளன.[12] ராணியின் வெண்கல சிலை உல்லாலிலும் மற்றொரு சிலை பெங்களூரிலும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.[13] மாநில தலைநகரில் உள்ள குயின்ஸ் சாலையை 'ராணி அபக்கா தேவி சாலை' என்று பெயர் மாற்ற கர்நாடக இதிகாச அகாதமி அழைப்பு விடுத்துள்ளது.[14]
இந்திய கடலோர காவல்படை கப்பல் ஐ.சி.ஜி.எஸ் ராணி அபக்கா, இந்துஸ்தான் ஷிப்யார்ட் லிமிடெட்டில் கட்டப்பட்ட ஐந்து கடலோர ரோந்து கப்பல்களில் (ஐபிவி) ஒன்றில் முதன்மையானது, அபக்கா மகாதேவி விசாகப்பட்டினத்தில் ஜனவரி 20, 2012 அன்று ஆணையிடப்பட்டதன் பெயரால் பெயரிடப்பட்டது, இது சென்னையில் அமைந்துள்ளது.[15][16]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
