Wawacan
From Wikipedia, the free encyclopedia
Wawacan nyaéta salah sahiji karya sastra wangun prosa heubeul panjang nu dianggit maké patokan pupuh (17 pupuh).[1] Ku kituna, wawacan dianggap salah sahiji carita anu didangding jeung digelarkeun dina puisi pupuh.[1] Ku kituna, bisa dicindekkeun yén wawacan téh karangan naratif anu didangding jeung dianggit ku pupuh.[2]
Wawacan mangrupa carita panjang (naratif), tapi aya ogé déskripsi (déskriptif), anu diébréhkeun dina wangun puisi pupuh. Wangun pupuh mimiti dipikawanoh ku urang Sunda hususna para bangsawan sanggeus pangaruh Mataram dina abad ka-17. Rosidi (1966:11-26) nétélakeun yén wawacan asalna tina kecap wawacaan (maca) anu hartina: naon anu dibaca. Wawacan mangrupa karya sastra anu asalna ti Jawa, dibawa ka wewengkon Sunda ngaliwatan para bangsawan (ménak) jeung para ulama (lingkungan pasantrén). Wawacan taya lian ti saga anu ditulis dina wangun puisi (dangding) anu tangtu anu disebut pupuh.[3]