Mahmuti I

Mahmuti I (Turqishtja osmane: محمود اول‎, Aḥmed-i sālis; 2 gusht 1696 - 13 dhjetor 1754) ishte sulltani i 24-të i Perandorisë Osmane prej vitit 1730 deri më 1754. Ai ishte djali i Mustafa II dhe Saliha Sulltan. Mahmuti I ishte vëllau i Osmanit III.

Mahmuti I
Sulltan i 24-të Perandorisë Osmane
Në detyrë 20 shtator 1730 – 13 dhjetor 1754
Paraprirë nga	Ahmeti III
Pasuar nga	Osmani III
Të dhëna vetjake
U lind më	2 gusht 1696 Edrene, Perandoria Osmane
Vdiq më	13 dhjetor 1754 Stamboll, Perandoria Osmane
Punësimi	Sulltan (Perandor)

Sundimi

Më 28 shtator 1730, Halil Patrona me një grup të vogël shokësh të tjerë të Jeniçerëve ngjalli disa nga qytetarët e Konstandinopojës të cilët i kundërshtuan reformat e Ahmetit III.^[1] Duke zhdukur më shumë ushtarë, Halili udhëhoqi trazira në Pallatin Topkapı dhe kërkoi vdekjen e vizerit të madh, Nevshehirli Damat Ibrahim Pasha dhe abdikimit të Ahmet III. Ahmeti III iu bashkua kërkesave, nëse Ibrahim Pasha do të vdiste, dhe pranoi që nipi i tij, Mahmuti, të bëhej sulltan.^[1]

Mahmuti I u njoh si sulltan nga të pandehurit, si dhe nga zyrtarët e gjykatës, por për disa javë pas pranimit të tij, perandoria ishte në duart e kryengritësve. Halili hipi me sulltanin e ri në Xhaminë e Ejubit ku u zhvillua ceremonia e ngjeshjes së Mahmutit I me Shpatën e Osmanit; shumë oficerë kryesorë u rrëzuan dhe pasardhësit e tyre u caktuan në diktimin e rebelëve të guximshëm të cilët kishin shërbyer në radhët e Jeniçerëve dhe të cilët u paraqitën para sulltanit të zhveshur dhe në uniformën e tij të vjetër të një ushtari të zakonshëm. Një kasap grek, i quajtur Yanaki, kishte premtuar më parë Halilit dhe i kishte dhënë hua para gjatë tre ditëve të kryengritjes. Halili tregoi mirënjohjen e tij duke detyruar Divan për të bërë Yanaki Hospodar të Moldavisë. Sidoqoftë, Yanaki nuk mori kurrë përgjegjësinë për këtë.

Më 24 nëntor 1731, Halili u mbyt me urdhër të sulltanit^[1] dhe në praninë e tij, pas një Divan në të cilin Halil kishte diktuar që lufta të shpallet kundër Rusisë. Miku i tij grek, Yanaki dhe 7,000 prej atyre që e kishin mbështetur, u vranë gjithashtu. Xhelozia që zyrtarët e Jeniçerëve ndjenin ndaj Halilit dhe gatishmëria e tyre për të ndihmuar në shkatërrimin e tij, lehtësuan përpjekjet e mbështetësve të Mahmutit I në dhënien fund të rebelimit pasi ajo kishte zgjatur më shumë se një vit.

Pjesa tjetër e sundimit të Mahmutit I mbizotëronte nga luftërat në Persi, me rrënimin e dinastisë Safavid dhe ngjitjen e Nader Shahut. Mahmuti u përball gjithashtu me një luftë të dukshme në Evropë - Lufta Austro-Rusi-Turke (1735-1739).

Mahmuti I i'a besoi qeverinë vezirëve të tij dhe kaloi shumicën e kohës së tij në kompozimin e poezisë.

Referimet

1. Shaw, Stanford J. and Shaw, Ezel Kural (1976) History of the Ottoman Empire and Modern Turkey, volume 1: Empire of the Gazis: the rise and decline of the Ottoman Empire, 1280-1808 Cambridge University Press, Cambridge, England, p. 240, ISBN 0-521-21280-4