futbollist italian From Wikipedia, the free encyclopedia
Federico Dimarco (lindur më 10 nëntor 1997) është një futbollist profesionist italian i cili luan si mbrojtës i majtë për klubin italian Internazionale dhe kombëtaren italiane.
_73_-_Federico_Dimarco_(cropped).jpg) Dimarco duke luajtur për Interin | |||
| Të dhënat vetjake | |||
|---|---|---|---|
| Emri i plotë | Federico Dimarco | ||
| Datëlindja | 10 nëntor 1997 | ||
| Vendlindja | Milano, Itali | ||
| Gjatësia | 1.75 m (5 ft 9 in)[1] | ||
| Pozicioni | Mbrojtës i majtë | ||
| Të dhënat e klubit | |||
Klubi aktual | Internazionale | ||
| Numri | 32 | ||
| Karriera me të rinjtë | |||
| 2004–2015 | Internazionale | ||
| Karriera me klube* | |||
| Vitet | Klubi | Ndeshje | (Golat) |
| 2014–2017 | Internazionale | 1 | (0) |
| 2016 | → Ascoli (huazim) | 15 | (0) |
| 2016–2017 | → Empoli (huazim) | 12 | (0) |
| 2017–2018 | Sion | 9 | (0) |
| 2018– | Internazionale | 74 | (7) |
| 2018–2019 | → Parma (huazim) | 13 | (1) |
| 2020–2021 | → Hellas Verona (huazim) | 48 | (5) |
| Karriera ndërkombëtare‡ | |||
| 2012 | Italia U15 | 8 | (1) |
| 2012 | Italia U16 | 2 | (0) |
| 2012–2014 | Italia U17 | 23 | (0) |
| 2013–2015 | Italia U18 | 4 | (1) |
| 2014–2016 | Italia U19 | 17 | (4) |
| 2016–2018 | Italia U20 | 10 | (3) |
| 2018–2019 | Italia U21 | 11 | (1) |
| 2022– | Italia | 12 | (2) |
| *Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase – redaktuar më 27 shtator 2023 ‡ Ndeshjet dhe golat me ekipin kombëtar të redaktuar më 12 shtator 2023 | |||
Dimarco është produkt i akademisë së Interit. Ai bëri debutimin e tij si profesionist më 11 dhjetor 2014 në moshën 17 vjeç në barazimin pa gola kundër Qarabağut në fazën e grupeve të UEFA Ligës së Evropës, duke u aktivizuar si zëvëndësues në minutën e 84-t në vend të Danilo D'Ambrosios.[2][3] Më 1 shkurt 2015, ai ishte në stol në humbjen 3–1 kundër Sassuolos në Serie A.[4] Debutimi i tij në kampionat erdhi në fitoren 4–3 kundër Empolit në javën e fundit të sezonit, duke zëvendësuar Rodrigo Palacion në minutën e 89-të.[5]
Në janar 2016, Dimarco u huazua te Ascoli deri në përfundim të sezonit 2015–2016.[6] Ai luajti ndeshjen e tij të parë në Serie B në barazimin 0–0 kundër Latinës, duke luajtur si titullar për 81 minuta.[7] Dimarco luajti 15 ndeshje me Ascolin gjatë gjysmës së dytë të sezonit, duke dhënë 4 asiste.
Më 1 korrik 2016, Dimarco u huazua te Empoli për një sezon.[8] Ai e nisi sezonin më 28 gusht duke luajtur 69 minuta si titullar në humbjen 2–0 në transfertë kundër Udineses në ndeshjen hapëse të kampionatit.[9] Dimarco e shpenzoi shumicën e sezonit si rezerva e Manuel Pasqual, duke luajtur vetëm 12 ndeshje në kampionat, me Empolin që u rikthye në Serie B.[10]
Më 30 qershor 2017, Dimarco u transferua në Zvicër te Sioni për 3.91 milion €, me Interin që vendosi një klauzolë për riblerjen e lojtarit.[11][12] Ai u dëmtua në ndeshjen debutuese të tij kundër Thun në Super Ligën Zvicerane, duke u zëvendësuar në minutën e 41-të nga Quentin Maceiras.[13] Pas rikthimit nga dëmtimi, Dimarco luajti edhe tetë ndeshje të tjera në kampionat.[14]
Më 5 korrik, Inter ushtroi të drejten e riblerjes së Dimarcos për 7 milion €.[15] Megjithatë, një muaj më vonë, ai u huazua te Parma për një sezon; klubi kishte mundësinë e blerjes në fund të sezonit.[16] Më 15 shtator, Dimarco shënoi golin e parë me Parmën pikërisht kundër Interit, duke i dhënë ekipit të tij një fitore 1–0 në San Siro.[17] Pas kësaj, ai pësoi një dëmtim të rëndë në këmbë, duke qëndruar disa muaj jashtë fushës.[18] Ai u rikthye në aksion më 9 mars 2019 në fitoren 1–0 kundër Genoas, duke luajtur 84 minuta si titullar.[19]
Në verën e vitit 2019, Dimarco u rikthye te Interi. Trajneri i ri i ekipit Antonio Conte vendosi t'a mbante në ekip për sezonin 2019–20. Ai luajti ndeshjen e parë të sezonit më 23 nëntor në fitoren 3–0 në transfertë kundër Torinos, duke u aktivizuar si zëvëndësues në minutat e fundit.[20] Ndeshja e tij e parë si titullar erdhi më 14 janar 2020 në fitoren 4–1 kundër Cagliarit në kupë.[21]
Më 31 janar 2020, Dimarco u huazua te Hellas Verona deri në përfundim të sezonit.[22][23] Ai debutoi më 8 shkurt duke luajtur në minutat e fundit të fitores 2–1 kundër Juventusit në kampionat.[24] Dimarco e mbylli gjysmën e dytë të sezonit me 13 ndeshje,[25] kurse në shtator u konfirua se ai do të qëndronte te Verona edhe për një sezon.[26] Dimarco e fitoi vendin e titullarit gjatë këtij sezoni, kjo falë formës së tij pozitive si dhe disa problemeve të titullarit Darko Lazović.[18] Ai shënoi golin e parë me Veronën më 6 janar 2021 në barazimin 1–1 kundër Torinos,[27] kurse katër ditë më pas shënoi një tjetër gol në suksesin 2–1 kundër Crotones.[28] Dimarco e mbylli sezonin 2020–21 me 35 ndeshje dhe 5 gola në Serie A.[29]
Dimarco u rikthye te Inter në korrik 2021, duke u vendosur nën urdhërat e trajnerit të ri Simone Inzaghi.[29] Ai luajti ndeshjen e parë të sezonit më 21 gusht në fitoren 4–0 kundër Genoas në ndeshjen hapëse të kampionatit.[30] Më 12 shtator, Dimarco shënoi golin e tij të parë me Interin në barazimin 2–2 në transfertë kundër Sampdorias, duke mposhtur portierin kundërshtar me një goditje të lirë.[31] Tre ditë më pas, Dimarco luajti ndeshjen e tij të parë në UEFA Ligën e Kampioneve, duke zëvendësuar Ivan Perišić në humbjen 1–0 në shtëpi kundër Real Madridit.[32]
Më 27 tetor, Dimarco shënoi golin e dytë të sezonit në fitoren 2–0 kundër Empolit.[33] Pas kësaj, ai firmosi një kontratë të re me klubin deri në qershor 2026.[34] Më 12 janar 2022, Dimarco fitoi trofeun e parë me Zikaltrit, Superkupën e Italisë, duke ndihmuar Interin të mposhte Juventusin 2–1 në kohën shtesë.[35] Më 11 maj, ai fitoi edhe Kupën e Italisë, me Interin që mposhti Juventusin 4–2 në finale.[36]
Dimarco e fitoi vendin e titullarit në sezonin 2022–2023, kjo edhe falë largimit të Perišić, duke lënë në stol gjermanin Robin Gosens.[37][38] Më 9 nëntor, ai shënoi dopietën e parë në Serie A në fitoren 6–1 kundër Bolonjës në shtëpi.[39] Dy muaj më vonë, ai fitoi Superkupën e Italisë për të dytin sezon rresht, duke shënuar një nga tre golat e fitores kundër Milanit në Riad.[40] Më 26 prill, ai asistoi Nicolò Barellën i cili shënoi golin e vetëm të fitores kundër Juventusit në shtëpi në gjysëm-finalen e kupës.[41] Ai luajti edhe në ndeshjen finale, ku Inter mposhti Fiorentinën 2–1 për të fituar trofeun për të dytin vit rresht dhe për herë të 9-të në histori.[42] Më 10 qershor, Dimarco luajti 90 minuta të plota në finalen e UEFA Ligës së Kampioneve kundër Manchester Cityt, me Interin që u mposht minimalisht 1–0;[43] për performancat e tij gjatë turnamentit, Dimarco u emërua në "Ekipin e Sezonit".[44]
Dimarco e nisi sezonin 2023–2024 duke luajtur ndeshjen e tij të 100-të me Interin në të gjitha kompeticionet në fitoren 2–0 kundër Cagliarit më 28 gusht.[45] Goli i tij i parë erdhi në ndeshjen në transfertë kundër Empolit, duke i dhënë Interit fitoren e pestë në po aq ndeshje.[46]
Dimarco ishte pjesë e ekipit nën-17 që arriti në finalen e UEFA Kampionatit Evropian nën-17 2013 në Slloveni.[47] Ai gjithashtu luajti edhe në Kupën e Botës të luajtur po në atë vit, aty ku Italia u eliminua në raundin e 16-tave.[48] Pas kësaj, Dimarco u bë pjesë e ekipit nën-19, me të cilën luajti në Kampionatin Evropian nën-19 2016. Ai ishte një nga lojtarët më të dalluar të ekipit që arriti deri në finale,[49] duke shënuar katër gola, tre me penallti dhe një me goditje dënimi.[50]
Në vitin 2017, Dimarco luajti në Kupën e Botës me ekipin nën-20, duke shënuar një gol në ndeshjen çerek-finale kundër Zambisë.[51] Italia e mbylli turnamentin në vendin e tretë, duke fituar finalen e vogël kundër Uruguajit pasi u eliminuan në gjysëm-finale nga Anglia.[52][53]
Më 22 mars 2018, Dimarco bëri debutimin e tij me ekipin nën-21 në ndeshjen miqësore kundër Norvegjisë, duke u aktivizuar si zëvëndësues në pjesën e dytë.[54] Goli i tij i parë erdhi më 11 shtator 2019 në fitoren 3–1 kundër Shqipërisë në një tjetër ndeshje miqësore.[55] Në verën e vitit 2019, ai mori pjesë në Kampionatin Evropian U-21,[56] duke u aktivizuar në të tre ndeshjet e fazës së grupeve.[57]
Më 4 tetor 2021, Dimarco mori ftesën e parë në ekipin kombëtar nga trajneri Roberto Mancini si pjesë e 23 lojtarëve që do të luanin në fazën finale të UEFA Ligës së Kombeve, duke zëvendësuar të dëmtuarin Matteo Pessina; megjithatë ai nuk u aktivizua në asnjë ndeshje.[58] Debutimi i tij erdhi më 4 qershor 2022 në barazimin 1–1 kundër Gjermanisë në edicionin 2022–21023 të Ligës së Kombeve.[59] Më 26 shtator 2022, Dimarco shënoi golin e parë me Italinë në fitoren 2–0 kundër Hungarisë, duke ndihmuar Italinë të kualifikohet në fazën finale të Ligës së Kombeve; goli i tij ishte goli i 1,500-të në historinë e kombëtares italiane.[60]
Në qershor 2023, Italia mori pjesë sërisht në fazën finale të Ligës së Kombeve,[61] aty ku Dimarco shënoi kundër Holandës në finalen e vogël për vendin e tretë.[62]
Dimarco konsiderohej një lojtar me prespektivë dhe i talentuar në vitet e para të karrierës. Ai është një lojtar këmbë-majtë i cili luan kryesisht si mbrojtës i majtë,[63] edhe pse mund të luaj edhe në të djathtë.[64][65] Ai shquhet për energjinë e tij, shpejtësinë, vrapimet e shumta dhe rezistencën, të cilat i kombinon me instiktin për gol si dhe gjuajtjet nga distanca.[66][67] Pavarësisht se është shtatshkurtër dhe ka një trup të vogël, Dimarco është i fortë fizikisht dhe zotëron aftësi teknike,[68] si dhe është i aftë të lexojë lojën, gjë që e bënë atë efikas në mbrojtje dhe në sulm për ekipin e tij.[69]
I konsideruar nga Emmet Gates si një nga mbrojtësit më të mirë në Serie A,[70] shpejtësia dhe teknika e Dimarcos e lejojnë atë të shkëlqejë në rolin e anësorit të majtë në formacionin 3–5–2.[18][71] Në atë rol, ai është i aftë të bejë inkursione përpara dhe të dërgojë krosime të rrezikshme në zonën kundërshtare, duke krijuar raste për gol.[72] Pavarësisht cilësive sulmuese që zotëron, Dimarco është kritikuar për lojën në mbrojtje, të cilën gazetari Kyle Bonn i The Sporting News e konsideroi një dobësi.[70][73]
Vëllai i tij, Christian, është gjithashtu futbollist, i cili luan me Gubbion në Serie C.[74] Më 24 qershor 2023, ai u martua me partneren e tij Giulia Mazzocato në Savelletri, provincën e Brindisit.[75]
| Klubi | Sezoni | Liga | Kupa | Evropa | Tjetër | Gjithsej | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Divizioni | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | Ndsh | Gola | ||
| Internazionale | 2014–15 | Serie A | 1 | 0 | 0 | 0 | 1[a] | 0 | – | 2 | 0 | |
| Ascoli (huazim) | 2015–16 | Serie B | 12 | 0 | 0 | 0 | – | – | 12 | 0 | ||
| Empoli (huazim) | 2016–17 | Serie A | 15 | 0 | 1 | 0 | – | – | 16 | 0 | ||
| Sion | 2017–18 | Super Liga Zvicerane | 9 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | – | 9 | 0 | |
| Internazionale | 2019–20 | Serie A | 3 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | – | 4 | 0 | |
| 2021–22 | 32 | 2 | 2 | 0 | 7[b] | 0 | 1[c] | 0 | 42 | 2 | ||
| 2022–23 | 33 | 4 | 5 | 1 | 11[b] | 0 | 1[c] | 1 | 50 | 6 | ||
| 2023–24 | 7 | 1 | 0 | 0 | 2[b] | 0 | 0 | 0 | 9 | 1 | ||
| Gjithsej | 76 | 7 | 8 | 1 | 21 | 0 | 2 | 1 | 107 | 9 | ||
| Parma (huazim) | 2018–19 | Serie A | 13 | 1 | 1 | 0 | – | – | 14 | 1 | ||
| Hellas Verona (huazim) | 2019–20 | Serie A | 13 | 0 | 0 | 0 | – | – | 13 | 0 | ||
| 2020–21 | 35 | 5 | 2 | 0 | – | – | 37 | 5 | ||||
| Gjithsej | 48 | 5 | 2 | 0 | – | – | 50 | 5 | ||||
| Gjithsej karriera | 173 | 12 | 12 | 1 | 22 | 0 | 2 | 1 | 209 | 15 | ||
| Ekipi kombëtar | Viti | Ndsh | Gola |
|---|---|---|---|
| Italia | 2022 | 8 | 1 |
| 2023 | 4 | 1 | |
| Gjithsej | 12 | 2 | |
| Nr. | Data | Vendi | Ndsh | Kundërshtari | Goli | Rezultati | Kompeticioni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 26 shtator 2022 | Puskás Aréna, Budapest, Hungari | 6 |  Hungaria | 2–0 | 2–0 | UEFA Liga e Kombeve A 2022–23 |
| 2 | 18 qershor 2023 | De Grolsch Veste, Enschede, Netherlands | 10 |  Holanda | 1–0 | 3–2 | Finalet e UEFA Ligës së Kombeve 2023 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
