Abas ibn Abdulmutalib (lindi në vitin 565 dhe vdiq në vitin 653) ishte xhaxhai i profetit Muhamed, tre vjet më i madh se nipi i tij. Një tregtar i pasur, gjatë viteve të hershme të Islamit ai e mbrojti Muhamedin ndërsa ishte në Mekë, por u konvertua vetëm pas Betejës së Bedrit në vitin 624 të erës sonë (2 hixhri). Pasardhësit e tij themeluan dinastinë Abasid në vitin 750.[1]
Fakte të shpejta el-Abbas ibn Abd el-Muttalibٱلْعَبَّاسُ ٱبْنُ عَبْدِ ٱلْمُطَّلِبِ, U lind në ...
el-Abbas ibn Abd el-Muttalib ٱلْعَبَّاسُ ٱبْنُ عَبْدِ ٱلْمُطَّلِبِ |
---|
|
U lind në | rr. 565 p.e.s.
|
---|
Vdiq | rr. 653 p.e.s. (89 vjet)
|
---|
Njohur për | Xhaxhai i profetit islam Muhamed |
---|
Bashkëshorti/ja | |
---|
Fëmijë | |
---|
Prind/ër | Abdulmutalib (babai)
Natila bint Xhenab (nëna) |
---|
Të afërm |
|
---|
Familja | Benu Hashim (Kurejsh) |
---|
Mbylle
Abasi, i lindur rreth vitit 565 të es, ishte një nga djemtë më të vegjël të Abdulmutalibit. Nëna e tij ishte Nutejla bint Xhenab nga fisi Namir.[2] Pas vdekjes së të atit, ai mori përsipër pusin e Zemzemit dhe shpërndarjen e ujit për pelegrinët.[3] Ai u bë një tregtar erëzash në Mekë,[4] një tregti që e bëri atë të pasur.[5]
Gjatë viteve kur feja myslimane po fitonte përkrahës (610–622), Abasi i siguroi mbrojtje të afërmit të tij, por nuk e pranoi besimin. Ai veproi si zëdhënës në Betimin e Dytë të Akabes,[6] por ai nuk ishte ndër ata që emigruan në Medine.
Pasi kishte luftuar në anën e politeistëve, Abasi u kap gjatë Betejës së Bedrit. Muhamedi e lejoi Abasin të shpërblente veten dhe nipin e tij.[7]
Ibn Hisham tha se Abasi ishte bërë një musliman i fshehtë përpara Betejës së Bedrit[8] por një deklaratë e qartë për këtë mungon nga citimi i Taberiut për të njëjtin burim.[9][10] Thuhet nga disa autoritete se ai u konvertua në Islam menjëherë pas Betejës së Bedrit.[11]
Diku tjetër nënkuptohet se Abbasi nuk e shpalli zyrtarisht Islamin deri në janar 630, pak para rënies së Mekës, njëzet vjet pasi gruaja e tij Lubabe u konvertua.[12] Më pas Muhamedi e quajti atë "i fundit nga mërgimtarët" (muhaxhirun), gjë që i dha atij të drejtën për të ardhurat e plaçkës së luftës. Atij iu dha e drejta për t'u furnizuar me ujë zemzemi pelegrinëve, e drejtë kjo që iu kalua pasardhësve të tij.[1]
Abasi iu bashkua menjëherë ushtrisë së Muhamedit, duke marrë pjesë në Pushtimin e Mekës, Betejën e Hunejnit dhe rrethimin e Taifit. Ai e mbrojti Muhamedin në Hunejn kur luftëtarët e tjerë e braktisën atë.[13] Pas këtyre bëmave ushtarake, Abasi e solli familjen e tij për të jetuar në Medine, ku Muhamedi i vizitonte shpesh[14] dhe madje i propozoi vajzës së tij martesë.[15]
Më vonë Abbasi luftoi në ekspeditën në Tebuk.[13]
Abbasi kishte të paktën pesë gra.
- Lubabe bint al-Harith (Arabisht: لبابة بنت الحارث), e njohur edhe si Umm el-Fadl, ishte nga fisi Benu Hilal. Umm el-Fadl pretendoi se ishte gruaja e dytë që u konvertua në Islam, në të njëjtën ditë me shoqen e saj të ngushtë Hatixhenë, gruaja e parë e Muhamedit. Traditat e Umm al-Fadl për Profetin shfaqen në të gjitha koleksionet e haditheve. Ajo e tregoi devotshmërinë e saj me agjërim të tepërt dhe duke sulmuar Ebu Lehebin, armikun e myslimanëve, me një shtyllë tende.[16]
- Fatime bint Xhunejd, nga klani el-Harith i fisit Kurejsh.[17]
- Haxhile bint Xhundub ibn Rabia, nga fisi Hilal.[18]
- Muslije, një konkubinë greke.[19][20]
- Tukana, një grua jehude nga fisi Kurejdha, me të cilën Abasi u martua pas vitit 632.[21] It is not known whether any of the children were hers.
Fëmijët e njohur të Abasit ishin:
- Al-Faraa, i cili u martua me Katn ibn el-Harith, një vëlla i Lubabës. Nëna e saj nuk përmendet.[22]
Më poshtë ishin të gjithë pasardhësit e Lubabës.[23]
- El-Fadl.
- Abdullah.
- Ubjedullah. e bija e Ubejdullahut Lubabe u martua me Abas ibn Ali dhe kishte një Ubejdullah ibn Abas ibn Ali.
- Kutham.
- Ma'bad.
- Abd al-Rahman.
- Umm Habib.
Fëmijë tjerë
- El-Harith. Nëna e tij thuhet se ka qenë ose Fatime[17] ose Haxhile.[18]
- Aun, emri i nënës së të cilit nuk bëhet.[24]
- Mushir, emri i nënës së të cilit nuk bëhet.[25]
- Kethir, i biri i Muslijes.[26]
- Amina, ndoshta e bija e Muslijes.[19][27]
- Safiya, ndoshta e bija e Muslijes.[19][27]
- Tammam, më i vogli, i biri i Muslijes.[26]
Abbas ibn Abdylmutalibi vdiq në shkurt të vitit 653 në moshën 89-vjeçare. Ai është varrosur në varrezat Xhenet el-Baki në Medinë, sot Arabia Saudite.[28][29]
al-Tabari, Muhammad ibn Jarir (1998). Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk: Biographies of the Prophet's Companions and Their Successors (në anglisht). Vëll. 39. Albany: State University of New York Press. fq. 24.
Ibn Ishaq, Sirat Rasul Allah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad, p. 79. Oxford: Oxford University Press.
Ibn Ishaq/Guillaume, p. 113.
Ibn Ishaq (Guillaume) pp. 309–310.
Ibn Ishaq (Guillaume) p. 203.
Wahba, al-Mawardi Translated by Wafaa H (2000), The ordinances of government = Al-Aḥkām al-sulṭāniyya w'al-wilāyāt al-Dīniyya (në anglisht), Reading: Garnet, ISBN 1-85964-140-7
Ibn Ishaq (Guillaume) p. 309.
Alfred Guillaume's footnote to Ibn Ishaq (1955) p. 309.
Tabari, Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. perkthimi nga McDonald, M. V. (1987). Volume 7: The Foundation of the Community, p. 68. Albany: State University of New York Press.
Annotated (1998), The history of al-Ṭabarī = (Taʼrīkh al-rusul wa'l mulūk) (në anglisht), Albany: State University of New York Press, ISBN 0-7914-2820-6
Ibn Ishaq (Guillaume) pp. 546–548.
Tabari (Landau-Tasseron) pp. 24–25.
Ibn Saad, Tabaqat vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 194. London: Ta-Ha Publishers.
Ibn Ishaq (Guillaume) p. 311.
Roded, Ruth (1994), Women in islamic biographical collections : from Ibn Saʻd to Who's who. P37-38 (në anglisht), Boulder u.a.: Rienner, ISBN 1-55587-442-8
Ibn Hajar, Isaba vol. 8 #11586.
Ibn Hajar, Isaba vol. 2 #1904.
Ibn Saad, Tabaqat vol. 4. “Al-Abbas ibn Abdalmuttalib.”
Beheshti, M. (1967). Background of the Birth of Islam, chapter 5. Translated by Ayoub, M. M. (1985). Tehran: International Publishing Co.
Majlisi, Hayat Al-Qulub vol. 2. Translated by Rizvi, A Detailed Biography of Prophet Muhammad (saww), p. 1180.
Ibn Hajar, Isaba vol. 5 #7129.
Tabari (Landau-Tasseron) p. 201.
Ibn Hajar, Isaba vol. 5 #6279.
Ibn Hajar, Isaba vol. 6 #8329.
Tabari (Landau-Tasseron) vol. 39 pp. 75–76.
See also Majlisi (Rizvi) p. 1208.
Tabari (Landau-Tasseron) vol. 39 p. 25.
Faruk Aksoy, Omer Faruk Aksoy (2007), The blessed cities of Islam, Makka-Madina (në anglisht), Somerset, NJ: Light Pub., ISBN 978-1-59784-061-3