Themistokli Gërmenji

Themistokli Gërmenji (1871 – 1917) ishte një figurë nacionaliste shqiptare dhe luftëtar gueril. Një nga veprimtarët e Rilindjes Kombëtare Shqiptare dhe drejtuesi i çrregulltarëve shqiptarë nga viti 1909 deri në vitin 1914, ai u bë prefekt i policisë ^{[1] [2]} i Republikës Autonome Shqiptare të Korçës nga viti 1916 deri në ekzekutimin e tij për shkak të dështimit të drejtësisë nga një gjykatë ushtarake franceze në 1917. ^[3]

Themistokli Gërmenji
U lind në	(1871-01-00)janar 1871 Korçë, Perandoria Osmane
Vdiq	9 Nëntor 1917 (46 vjeç) Selanik, Greqi
Kombësia	Shqiptar
Profesioni	Prefekt i policisë Revolucionare
Njohur për	Rilindja Kombëtare Shqiptare Shoqëria e Zezë për Shpëtim Shoqata e Fshehtë e Shqiptarëve të Manastirit Republika Autonome e Korçës
Prind/ër	Atanas (Babai) Katarina (Nëna)
Të afërm	Dhimitri (gjyshi) Konstandina (gjyshja) Spiro dhe Telemakun (vëllezërit) Aleksandra dhe Efterpina (motrat)
Nënshkrimi

Biografia

Familja

Themistokli lindi në familjen Gërmenji në Korçë në vitin 1871. Familja e tij ishte me origjinë nga Gërmenj, një fshat i Kolonjës së sotme të Shqipërisë, afër kufirit me Greqinë. Gjyshi i Themistoklit Dhimitri u shpërngul nga Gërmenj në Korçë në vitin 1860 dhe mori mbiemrin Gërmenji. Për arsye ekonomike, babai i Themistokliut, Atanasi, u shpërngul nga Korça, fillimisht në Egjipt dhe më pas në Bukuresht dhe Stamboll. Në Korçë mbetën nëna Konstandina, gruaja Katarina, tre djemtë (Spiro, Telemakun dhe Themistokli) dhe dy vajza (Aleksandra dhe Efterpina). ^[4]

Karriera

Pas shkollimit të parë në Korçë, Themistokli emigroi në Rumani në vitin 1892 në kërkim të punës dhe u vendos në Bukuresht në moshën 21-vjeçare. Në Bukuresht ai u ndikua nga ngritja e shoqërive patriotike në komunitetin shqiptar. U kthye në Korçë dhe në Manastir, ku bashkë me të vëllanë hapën hotelin Liria (Liria), qendër e lëvizjes nacionaliste, një qendër e aktivizmit shqiptar të Rilindjes Kombëtare Shqiptare në planifikimin e Kongresit të Manastirit dhe revoltave shqiptare në periudhën 1909-1912 .Gërmenji ishte përkrahës i bashkëpunimit me bullgarët. ^[5]

Më 1911, ai udhëtoi në Itali dhe Greqi për të gjetur mbështetje. Në vitin 1911 u shpall persona non grata në Greqi sepse nuk pranoi të mos zhvillonte propagandë nacionaliste në jug të Vlorës si kusht për bashkëpunim me autoritetet greke kundër Perandorisë Osmane .Gërmenji drejtoi një bandë guerile shqiptare të përbërë nga fe dhe klasa të ndryshme shoqërore që luftonin kundër Perandorisë Osmane. ^[6] Ndërsa vepronte midis Sarandës dhe Gjirokastrës, duke u përpjekur të kapur furnizimet ushtarake të ushtrisë osmane, ai u kap dhe u burgos në Janinë .^{[ citimi i nevojshëm ]} Kur u kthye në Korçë, ai udhëhoqi një nga dy grupet e parregullsive shqiptare në rajon, kur Shqipëria u copëtua gjatë Luftës së Parë Botërore (tjetri drejtohej nga Sali Butka ).

Më pas ai udhëhoqi forcat guerile në Luftërat Ballkanike. Gjatë fazave të para të konfliktit midis njësive të Principatës së Shqipërisë dhe Republikës Autonome të Vorio Epirit ai mori pjesë në betejën e vendlindjes së tij në Korçë, ku forcat shqiptare mbrojtën pa sukses qytetin nga sulmet e forcave progreke. Lëvizja e Vorio Epirit. Gërmenji iku në Sofje kur ushtria greke ripushtoi Korçën në 1915. Në tetor 1916, ai udhëtoi për në Pogradec, i cili ishte i pushtuar nga trupat austriake dhe bullgare, për të kërkuar ndihmën e Austrisë. Kur e kuptoi se nuk do të merrte asnjë ndihmë, iu drejtua francezëve, të cilët kishin marrë Korçën në tetor 1916.

Republika Autonome Shqiptare e Korçës

Monument kushtuar Themistokli Gërmenjit në sheshin kryesor të Korçës

Oficerët francezë patën një takim me Gërmenjin më 24 nëntor 1916, përpara se ushtria franceze të pushtonte Korçën më 29 nëntor. Themistokli Gërmenji erdhi në Korçë nga Pogradeci i cili ishte i pushtuar nga ushtritë e Austro-Hungarisë dhe Bullgarisë gjatë pushtimit austro-hungarez dhe bullgar të Shqipërisë.^{[ citimi nevojitet ]} Oficerët francezë caktuan një komision të drejtuar nga Gërmenji.

Komisioni mbajti një mbledhje më 10 dhjetor në orën 9 të mëngjesit në shkollën e Shën Gjergjit dhe Gërmenji mbajti një fjalim para burrave të mbledhur; pas mbledhjes ai drejtoi komisionin në prefekturë. Në prefekturë ata u takuan me kolonelin Descoins dhe oficerë të tjerë francezë. Haki Shemshedini iu afrua kolonel Descoins në emër të komisionit. Koloneli Descoins i njoftoi komisionit se duhej të nënshkruanin një protokoll, gjë që u bë: protokolli përcaktonte se do të krijohej një krahinë autonome në territoret e Korçës, Bilishtit, Kolonjës, Oparit dhe Gorës. Gjithashtu u ra dakord që 14 anëtarët e komisionit të përbëjnë këshillin administrativ, përgjegjës për ruajtjen e rendit. ^[7]

Më 10 dhjetor 1916, Henry Descoin, komandanti i garnizonit francez të Korçës, pas miratimit të Maurice Sarrail, shpalli Republikën Autonome Shqiptare të Korçës ^[8] dhe emëroi Gërmenjin prefekt. ^[9] Autoritetet e reja në Korçë organizuan policinë dhe xhandarmërinë, sistemin e postës dhe emetuan pullat postare .^{[ citimi nevojitet ]} Gërmenji ngriti shkolla shqipe në të gjithë fshatrat e rajonit dhe ndërpreu përdorimin e turqishtes dhe greqishtes.

Gërmenji u shpërblye me Croix de Guerre sepse mori pjesë në pushtimin francez të Pogradecit me batalionin e Korçës. ^[10] Në fund të vitit 1917 Gërmenji u akuzua për bashkëpunim me Fuqitë Qendrore dhe u ekzekutua shkurtimisht më 7 nëntor ^[11] në Selanik pasi u dënua me vdekje nga një gjykatë ushtarake franceze. ^[12] Më vonë u bë e qartë se gjykata ushtarake kishte bërë një gabim të rëndë gjyqësor, pasi anëtarët e saj ishin çuar në rrugë të gabuar nga informatorët grekë të cilët dëshironin që Germenji të hiqej pasi ai ishte një udhëheqës i fuqishëm shqiptar. ^[10]

Më dt. 9 nëntor 1917. I shkruan të shoqes:

“E dashura ime Evdhoksi,

Rashë dëshmor i çpifjeve. Me qenë se unë nuku kthenem në Korçë dhe më s’ jam për shtëpi, tinë ke të drejt të martohesh, po për martesën tënde të këshillohesh me Pandelinë e Tsalit i cili ka për detyrë, si atdhetar që është, të mos të të lërë të vuash. Nënës i puth dorën. Vasilin dhe Efçën i puth me mall sytë. Dijeni që vdes i pafajshëm. Kërkoj ndjesë nga të gjithë atdhetarët, në qoftë se kam bërë ndonjë të ligë pa dashur. Rroftë Shqipëria nën mbrojtjen e Francës.

Shoqi yt, Themistokli Gërmenji, Selanik 9, 11, 1917.

Adresa Evdhoksi Th. Gërmenji, Në Korçë, Shqipëri.”^[13]

Ceta e Themistokliut.

Themistokli Gërmenji ishte një nga patriotët shqiptarë, i cili luftoi për pavarësinë e Shqipërisë me pushkë dhe penë.Ai ishte nje nga patriotet me te medhenj te Korcës,Oparit,Gore dhe krahinat e saj.Ne Opar dhe Gore kishte suksese te larta ne luftime.Nje nga patriotet me te besuar te Themistokliut ishte Feim Zacellari qe "mbizoteronte" zonen e Gorës.

Trashëgimia

Statuja e Gërmenjit si luftëtar i lirisë tashmë qëndron në një shesh kryesor të Korçës. ^[14]

Shiko gjithashtu

• Krahina Autonome e Korçës
• Sali Butka

Referime

1. Elsie, Robert (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). London: I. B. Tauris. fq. 165. ISBN 978-1-78076-431-3. Marrë më 9 gusht 2014.
2. Çami, Muin (1999), Shqiptarët dhe francezët në Korçe (1916-1920), Dituria, fq. 177, ISBN 978-99927-31-37-6, Shpallje e prefektit të policisë, Themistokli Gërmenjit
3. Pearson, Owen (2004). Albania and King Zog: independence, republic and monarchy 1908-1939 (në anglisht). I.B.Tauris. fq. 62, 103, 109. ISBN 978-1-84511-013-0. Marrë më 4 nëntor 2010.
4. Elyar, Pal (2012). "Simbol i Heronjve dhe i martirëve". zeri-popullit.com/. Marrë më 25 gusht 2014.
5. Clayer, Nathalie (2007), Aux origines du nationalisme albanais: la naissance d'une nation (në frëngjisht), Karthala, fq. 666, ISBN 978-2-84586-816-8, ... ce personnage alla dans le sens d'une cooperation avec les Bulgares....
6. Skendi, Stavro (1967). The Albanian national awakening (në anglisht). Princeton: Princeton University Press. fq. 421. ISBN 9781400847761.
7. Sharxhi, Dergoi Mirel (5 dhjetor 2008). "92 vjet më parë 10 Dhjetor 1916-2008 – KRAHINA "AUTONOME" E KORÇËS". kosova.albemigrant. Arkivuar nga origjinali më 7 korrik 2011. Marrë më 14 janar 2011. Haki Mborja i drejtohet komandantit francez e i tregon qëllimin e ardhjes së tyre. Komandanti i priti me buzëqeshje, duke thënë, se duhet bërë protokoll. U bë protokolli. Sipas protokollit të 10 dhjetorit, qyteti i Korcës, Bilishti, Kolonja, Opari dhe Gora, formonin një krahinë "autonome", që do të administrohej nga shqiptarët, nën mbrojtjen e autoriteteve franceze. Krahina do të administrohej nga një këshill administrativ, i përbërë prej katërmbëdhjetë vetash, i cili do të kishte edhe xhandarmëri për të mbajtur rregullin.
8. M. V. Sakellariou (1997), Epirus, 4000 years of Greek history and civilization (në anglisht), Greece: Ekdotikē Athēnōn, fq. 384, ISBN 978-960-213-371-2, marrë më 16 janar 2011, On 10 December 1916, Colonel Henry Decoin, the commander of French garrison, proclaimed with the consent of Serrail - the "Albanian Republic of Korytsa"
9. Çami, Muin (1999), Shqiptarët dhe francezët në Korçe (1916-1920) (në anglisht), Dituria, fq. 177, ISBN 978-99927-31-37-6, Shpallje e prefektit të policisë, Themistokli Gërmenjit
10. Pearson, Owen (2004). Albania and King Zog: independence, republic and monarchy 1908-1939 (në anglisht). I.B.Tauris. fq. 62, 103, 109. ISBN 978-1-84511-013-0. Marrë më 4 nëntor 2010.
11. Elsie, Robert (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). London: I. B. Tauris. fq. 165. ISBN 978-1-78076-431-3. Marrë më 9 gusht 2014.
12. Augris, Etienne (dhjetor 2000). "Korçë dans la Grande Guerre:Le sud-est albanais sous administration française (1916-1918)". Balkanologie. Revue d'Études Pluridisciplinaires (në frëngjisht). France: Balkanologie, Vol. IV, n°2. 4 (2). doi:10.4000/balkanologie.315. Arkivuar nga origjinali më 26 janar 2011. Marrë më 17 janar 2011. Germenji, dont nous avons vu le rôle et les ambitions est envoyé à Salonique, jugé par un tribunal militaire et exécuté.
13. Lamaj I., Vasil Gërmenji, nipi i Themistokli Gërmenjit, diplomat i shquar në kryqëzatën kundër komunizmit, Dielli, gusht 2013 dhe Telegraf.
14. Elsie, Robert (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). London: I. B. Tauris. fq. 165. ISBN 978-1-78076-431-3. Marrë më 9 gusht 2014.