From Wikipedia, the free encyclopedia
Žarko Laušević (Cetinje, 19. januar 1960 − Beograd, 15. novembar 2023), filmski i televizijski glumac.
Laušević je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je ostvario uloge u velikom broju predstava. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu „Progon“. Iste godine ostvario je značajne uloge u filmovima „Savamala“ i „Direktan prenos“ Vrlo brzo je dobio jednu od glavnih uloga u TV seriji „Sivi dom“ (1984), koja mu je donela veliku popularnost. Nakon toga, igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su: „Šmeker“ (1985), „Svečana obaveza“ (TV) (1986), „Dogodilo se na današnji dan“ (1987), „Oficir s ružom“ (1987), „Braća po materi“ (1988), „Boj na Kosovu“ (1989), „Original falsifikata“ (1991), „Bolje od bekstva“ (1993), „Kaži zašto me ostavi“ (1993), „Nož“ (1999).
31. jula 1993. godine, Žarko Laušević i njegov pet godina stariji brat Branimir, zvani Mili, su napadnuti od grupe huligana u blizini podgoričkog lokala „Epl“. Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja CZ-99 usmrtio napadače Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio Andriju Kažića, dok je ovaj prilazio da se pridruži napadačima.
Na suđenju je osuđen na 15 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva.[1] Ta je presuda, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu.
Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, kojim je predsedavala sudija Svetlana Vujanović, izrečena mu je kazna 4 godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4,5 godine, pušten je na slobodu.
Ubrzo nakon toga je napustio zemlju i nastanio se u Njujorku, u SAD.
Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca 30. marta 2001. godine, tu odluku o kazni preinačio, i izrekao kaznu od 13 godina zatvora.[1]
Trećeg jula 2009. godine je saopšteno da je Laušević uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka u SAD bez vize i da se razmatra njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj poternici koja je raspisana 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu.[2]
Četrnaestog septembra 2009. godine je sud u Njujorku doneo odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.[3]
2011. godine je objavio knjigu „Godina prođe dan nikad“. Septembra 2013. iz štampe je izašla „Druga knjiga“.[4]
29. decembra 2011. pomilovao ga je predsednik Republike Srbije Boris Tadić.[5] Srpski pasoš mu je uručio 1. februara 2012. ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić u Njujorku.[6]
O njegovom životu napravljen je film „Lauš“ po ideji, scenariju i u režiji Branke Bešević Gajić, čija se premijera očekuje u februaru 2014. godine u Sava centru.[7]
Posle više godina posetio je Srbiju i Crnu Goru u maju 2014. godine.[8]
Filmografija glumca Žarka Lauševića | |||
God. | Naziv | Uloga | |
---|---|---|---|
1970.-te | |||
1978. | M. V. | Vojin Vukelić | |
1980.-te | |||
1982. | Savamala | Vinko Sarić | |
1982. | 13. jul | Janko | |
1982. | Ruski umetnički eksperiment | Tjomkin | |
1982. | Progon | Mirko | |
1982. | Direktan prenos | Fantom | |
1982. | Venerijanska raja | Lazar | |
1983. | Hasanaginica | Hasanaga | |
1983. | Mrtvi se ne vraćaju | ||
1983. | Dani AVNOJ-a | ||
1983. | Igmanski marš | Miljan | |
1983. | Oštrica brijača | ||
1984. | Ne tako davno | Srle | |
1984. | Lazar | Lazar mlađi | |
1985. | Jedna polovina dana | ||
1985. | Jagode u grlu | Lale | |
1986. | Dobrovoljci | sportista | |
1986. | Lepota poroka | mladić s cigaretom | |
1986. | Svečana obaveza | Zoran Hadžikostić | |
1986. | Šmeker | Pavle/Pavel Ivković | |
1986. | Sivi dom | Šilja | |
1987. | Pod ruševinama | ||
1987. | Dogodilo se na današnji dan | Bajra | |
1987. | Rimski dan | Sekst Propercije | |
1987. | Oficir s ružom | Petar Horvat | |
1987. | Oktoberfest | Skobi | |
1988. | Leto | ||
1988. | Vuk Karadžić | knez Mihailo Obrenović | |
1988. | The Fortunate Pilgrim | ||
1988. | Put na jug | Morit | |
1988. | Braća po materi | Braco Gavran | |
1989. | Boj na Kosovu | Miloš Obilić | |
1989. | Atoski vrtovi - preobraženje | Slikar Sava | |
1990.-te | |||
1990. | Stela | Mato Herceg | |
1990. | Valjevska bolnica | Miloje Dacić, sin | |
1990. | Kolubarska bitka | Aleksa Dačić | |
1990. | Zaboravljeni | Aca | |
1990. | Početni udarac | ||
1990. | Bal | Ekart | |
1991. | Original falsifikata | Stojan | |
1991. | Montenegro | ||
1992. | Crni bombarder | Šmajser | |
1992. | Preci i potomci | narator | |
1993. | Kaži zašto me ostavi | Peđa | |
1993. | Bolje od bekstva | Aleksa Radman | |
1994. | Rođen kao ratnik | Gibon | |
1999. | Nož | Alija Osmanović/Ilija Jugović | |
1999. | Ranjena zemlja | Nele | |
2010.-te | |||
2015. | Smrdljiva bajka | Moma | |
2017. | Senke nad Balkanom | princ Đorđe Karađorđević |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.