From Wikipedia, the free encyclopedia
Vojin Lukić (Subotica, kod Koceljeve, 4. decembar 1919 — Beograd, 25. oktobar 1997), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Srbije. U periodu od 1963. do 1965. godine obavljao je dužnost Saveznog sekretara za unutrašnje poslove SFRJ.
| Vojin Lukić | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Vojin Lukić | ||||||||||
| Datum rođenja | 4. decembar 1919. | |||||||||
| Mesto rođenja | Subotica, kod Koceljeve Kraljevina SHS | |||||||||
| Datum smrti | 25. 10. 1997. (77 godina) | |||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija SR Jugoslavija | |||||||||
| Supruga | Mira Šarenac | |||||||||
| Profesija | pravnik | |||||||||
| Član KPJ od | 1941. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba |  NOV i PO Jugoslavije1941 — 1945. | |||||||||
| Državni sekretar za unutrašnje poslove NR Srbije | ||||||||||
| Period | 16. decembar 1953 — 9. jun 1962. | |||||||||
| Prethodnik | Slobodan Penezić Krcun | |||||||||
| Naslednik | Vladan Bojanić | |||||||||
| Savezni sekretar za unutrašnje poslove SFRJ | ||||||||||
| Period | 18. april 1963 — 12. mart 1965. | |||||||||
| Prethodnik | Svetislav Stefanović | |||||||||
| Naslednik | Milan Mišković | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Rođen je 4. decembra 1919. godine u selu Subotici, kod Koceljeve. Poticao je iz imućne seljačke porodice.
Gimnaziju je završio 1938. godine u Šapcu i potom se upisao na Pravni fakultet u Beogradu. Još kao učenik gimnazije, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Jula 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine. Borio se najpre u Valjevskom partizanskom odredu, a potom je bio borac u Prvoj proleterskoj udarnoj brigadi i Prvoj krajiškoj udarnoj brigadi.
Godine 1945. prebačen je u Odeljenje za zaštitu naroda (OZNA), gde je bio referent, šef odseka i načelnik odeljenja. Od 1949. do 1953. je bio načelnik Uprave državne bezbednosti (UDBA) grada Beograda.
Od 1953. do 1962. godine obavljao je funkciju državnog sekretara za unutrašnje poslove Narodne Republike Srbije, a od 1963. do 1965. Saveznog sekretara za unutrašnje poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije. Godine 1965. postavljen je na dužnost organizacionog sekretara Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije.
Posle Četvrtog plenuma CK SK Jugoslavije, održanog jula 1966. godine na Brionima, i smene Aleksandra Rankovića, okarakterisan je kao „rankovićevac“ i septembra 1966. godine na Šestom plenumu CK SK Srbije, smenjen sa funkcije. Ubrzo potom je zajedno sa Aleksandrom Rankovićem isključen iz članstva Saveza komunista Jugoslavije. Kasnije tokom otkrivanja zloupotreba u Upravi državne bezbednosti (UDBA), protiv njega je bila podignuta optužnica i bio je uhapšen, ali je ubrzo abolicijom Savezne skupštine SFRJ, bio pušten na slobodu i oslobođen krivične odgovornosti.
Od 1968. do 1972. godine je radio kao advokat, ali je 1972. godine bio uhapšen i osuđen na 18 meseci zatvora, zbog verbalnog delikta. Prva presuda je ukinuta, da bi u oktobru 1973. bio osuđen na dve i po godine zatvora za „neprijateljsku propagandu”.[1]
Godine 1989. u Beogradu je objavio knjigu „Sećanja i saznanja - obračun sa Aleksandrom Rankovićem i Brionski plenum“.
Umro je 25. oktobra 1997. godine u Beogradu, a sahranjen je u rodnom selu Subotici.[2]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden Republike sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden rada sa crvenom zastavom i dr.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
