Vlada Zečević

Vlada Zečević (1903—1970), pravoslavni sveštenik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije.

VLADA ZEČEVIĆ
Vlada Zečević 1942.
Datum rođenja	21. mart 1903.
Mesto rođenja	Loznica Kraljevina Srbija
Datum smrti	26. oktobar 1970. (67 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija
Profesija	sveštenik
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	član Vrhovnog štaba NOV i POJ
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Čin	Pukovnik u rezervi
Ministar unutrašnjih poslova FNRJ
Period	1945 — 1946.
Prethodnik	niko
Naslednik	Aleksandar Ranković
Odlikovanja	Orden narodnog oslobođenja Orden zasluga za narod Orden bratstva i jedinsta Orden za hrabrost Partizanska spomenica 1941.

Jedan je od četnika koji su tokom ustanka u Srbiji 1941. godine prišli partizanima, kada je Draža Mihailović prestao da se bori protiv Nemaca.

Biografija

Rođen je 21. marta 1903. godine u Loznici. Završio je bogosloviju u Sremskim Karlovcima, a Teološki fakultet u Beogradu. Od 1927. do 1941. godine službovao je kao sveštenik u Krupnju, gde je, kao opozicionar, aktivno učestvovao u političkom životu.

»Primetio sam da pored uobičajene crvene zvezde, ovaj pokretni arsenal ima i zlatan krst na svojoj kapi. Ovo je bio srpski pravoslavni sveštenik koji je u trenutku nemačke okupacije pokupio sve za borbu sposobne parohijane i poveo ih u šumu. Prvo se pridružio Mihailoviću i postao komandant jedne četničke jedinice. Ubrzo je, međutim, napustio četnike i prišao partizanima. Ovo je uradio, objasnio nam je, zato što kod Mihailovića nije imao dovoljno prilike da se bori. Kod partizana, s druge strane, mogao je da se bori koliko hoće, a istovremeno da i dalje zadovoljava duhovne potrebe Srba u Titovim jedinicama.«^[1]

Fitzroy MacLean, šef britanske vojne misije pri NOVJ

Vlada Zečević i Fjodor Mahin, 1942. godine

Avgusta 1941. godine je učestvovao u podizanju narodnog ustanka zajedno sa Georgijem Bojićem iz Tronoše, i oni su sudjelovali u oslobađanju Loznice. Poslije toga je bio u četničkom rukovodstvu. Nakon napada na Šabac, partizani i četnici su se razišli, a pop Zečević je u to vrijeme preveo oko 500 četnika u partizane.

Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1942. godine. U ratu je bio zamjenik političkog komesara Valjevskog partizanskog odreda, član Vrhovnog štaba NOV i POJ, član Izvršnog odbora AVNOJ-a i povjerenik Vjerskog odsjeka Prvog zasjedanja AVNOJ, član Nacionalnog komiteta oslobođenja Jugoslavije (NKOJ) i povjerenik za unutrašnje poslove.

Poslije oslobođenja Jugoslavije nalazio se na raznim odgovornim dužnostima. Bio je ministar unutrašnjih poslova u Vladi FNRJ; ministar građevina i saobraćaja u Vladi NR Srbije (1952-1953); predsjednik Saveznog vijeća Savezne narodne skupštine (1954-1960); predsednik Odbora za organizaciju vlasti i upravu Savezne skupštine. Član Saveznog izvršnog veća bio je od januara 1953. godine. Bio je poslanik republičke Ustavotvorne i Savezne narodne skupštine, član Saveznog odbora SSRNJ, Predsjedništva Saveznog odbora SUBNOR i drugo. Imao je čin rezervnog pukovnika JNA.

Umro je u Beogradu 26. oktobar 1970. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Knjige i odlikovanja

Napisao je tri knjige:

• „U noći, susret“, Beograd 1963.
• „I to da se zna“, Beograd 1968. i
• „Raste ustanak“, Zagreb 1968.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su:

• Orden narodnog oslobođenja,
• Orden zasluga za narod sa zlatnom zvijezdom i
• Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vijencem.

Literatura

• Enciklopedija Jugoslavije (knjiga osma). „Jugoslovenski leksikografski zavod“, Zagreb 1971. godina.
• Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd, 1975. godina

Izvori

1. Rat na Balkanu, glava II - ORUŽJE I ČOVEK

Povezano

Vlada Zečević na Wikimedijinoj ostavi

• Ratko Martinović
• Ustanak u Srbiji 1941.