The Blue Lagoon (film, 1980)

The Blue Lagoon (naslov preveden kao Plava laguna) je američki igrani film snimljen 1980. u režiji Randal Kleisera. Scenario Douglasa Daya Stewarta se temelji na istoimenom romanu Henry De Vere Stacpoolea. Protagonisti su dječak i djevojčica koje su nakon brodoloma ostali sami na usamljenom tropskom otoku usred Pacifika, radnja prati njihove napore da prežive i, da lišeni roditeljskog odgoja i obrazovanja, suoče s fenomenima kao što su pubertet i ljubav. Film, za koji je muziku komponirao Basil Poledouris, a snimio ga Néstor Almendros, je uspješno koristio atraktivne pacifičke lokacije kao i glavne glumce - Christophera Atkinsa i Brooke Shields - koji su tumačili protagoniste u adolescentskim godinama. Plava laguna je zato doživjela veliki uspjeh.

The Blue Lagoon
Promotivni poster
Režija	Randal Kleiser
Producent	Randal Kleiser
Scenario	Douglas Day Stewart sinopsis: Henry De Vere Stacpoole
Predložak	The Blue Lagoon
Uloge	Brooke Shields Christopher Atkins Leo McKern William Daniels
Muzika	Basil Poledouris
Fotografija	Néstor Almendros
Montaža	Robert Gordon
Distribucija	Columbia Pictures
Datum(i) premijere	20. 6. 1980 (1980-06-20)
Trajanje	104 min.
Zemlja	Sjedinjene Države
Jezik	engleski
Budžet	4,5 mil. $
Bruto prihod	58,853.106 $ (Sjeverna Amerika)
Kronologija
Prethodi: Sl(ij)edi:
Return to the Blue Lagoon

S druge strane je nastup Shields, koja je u vrijeme snimanja imala 14 godina, izazvao kontroverze zbog navodne dječje pornografije u scenama u kojima se njen lik pojavljuje bez odjeće. Shields, koja je slične kontroverze bila izazvala s 12 godina u filmu Slatka mala, bila je prisiljena svjedočiti pred Predstavničkim domom američkog Kongresa kako ju je u svim "problematičnim" scenama zamjenjivala odrasla dublerka, odnosno da je njena kosa bila zaljepljena za grudi u toples scenama.

Uspjeh Plave lagune je potakao snimanje filma Paradise s Phoebe Cates koji je koristio sličan zaplet. Sama Plava laguna je godine 1991. dobila nastavak u obliku filma Povratak u Plavu lagunu.

Radnja

Film se bavi parom veoma mladih brodolomnika koji su dospeli na pusto ostrvo kad su imali po sedam godina, gde odrastaju i gde su upućeni isključivo jedno na drugo s obzirom da ostaju na ostrvu potpuno sami. Kao adolescenti, doživljavaju i ljubav. Sve to vreme moraju da uče kako da prežive u divljoj prirodi koja pruža mnogo mogućnosti (drva od kojih prave kolibu, izobilje hrane, riba, tropskih plodova), ali i mnoge opasnosti, kao što su otrovne životinje. Prepuštajući se uglavnom instinktima oni ne samo da opstaju, već uspevaju i da odgaje dete koje su dobili...

Datumi premijera

država	datum
SAD, Njujork	5. jun 1980.
Japan	16. avgust 1980.
Argentina	25. septembar 1980.
Norveška	5. decembar 1980.
Zapadna Nemačka	19. decembar 1980.
Finska	25. decembar 1980.
Francuska	28. januar 1981.
Švedska	21. februar 1981.
Turska	mart 1984.

Kritike

U „Politikinom zabavniku“ ovaj film je okarakterisan kao veoma loš, zbog obilja nepotrebnih scena (kao što su prikazi „iznenađenih“ papagaja), ali i zbog nelogičnosti. Na primer, koliba koju su brodolomnici sagradili izgleda kao hotelska soba, što je kasnije parodirano u filmu „Strogo poverljivo“. Takođe, na drugom kraju ostrva stanuju urođenici, odnosno divlje pleme sa kojima se brodolomnici uopšte ne sreću do kraja filma, iako na ostrvu provode mnogo godina^[1].

Kao loša ocenjena je i gluma Bruk Šilds, iako ju je upravo ovaj film i proslavio. Prve godine u kojoj je uspostavljena „nagrada“ Zlatna malina kao antipod čuvenoj nagradi Oskar, a to je upravo godina kada je nastao i film (1980), za najgoru glumicu je proglašena Bruk Šilds. Naime, Zlatnu malinu je osnovao Džon Vilson, a „nagrađuje“ se najgori film, najgori glumac i glumica, sporedne uloge, scenario, režija – zapravo, gotovo sve kategorije koje nudi i nagrada Oskar, ali u negativnom smislu.^[2][3]