Neobizantska arhitektura

Neobizantska arhitektura ili neobizantinizam bio je arhitektonski stil s kraja 19. i početka 20. vijeka, korišten kod gradnje javnih i vjerskih objekata.^[1] I on je bio samo jedan od smjerova unutar stilskog razdoblja historicizma.

Neobizantska arhitektura Neobizantinizam
Neobizantski Hram sv. Aleksandra Nevskog u Sofiji Neobizantski Hram sv. Aleksandra Nevskog u Sofiji

Bizantski preporod u arhitekturi koristio se elementima bizantske arhitekture u kombinaciji sa elementima srednjovjekovne kršćanske arhitekture Istočne Evrope, generalno rečeno stilom Bizantskog Carstva od 5. do 11. vijeka.^[1]

Taj stil karakterizira korištenje lukova, polukružnih lukova, centralne kupole, polikromne cigle i mozaika.^[1]

Historija

Taj stil je krenuo iz Carske Rusije gradnjom saborne crkve sv. Sofije (Софийский собор) u tadašnjem Carskom selu pored Sankt Peterburga - 1782. ( dovršena 1845.) Kulminacija stila bila je izgradnja Hrama Hrista Spasitelja u Moskvi, po projektu vrlo uticajnog dvorskog arhitekta Konstantina Tona, koji je miješao neoklasične elemente sa elementima tradicionalne ruske arhitekture.^[1]

Bazilika Bezgrešnog začeća u Washingtonu

Hram Svetog Save u Beogradu

U Sofiji je 1882. počela gradnja Hram sv. Aleksandra Nevskog u 1882. U Beogradu su u tom stilu arhitekti Petar i Branko Krstić između 1931-1940. podigli Crkvu sv. Marka. Nešto kasnije 1935. otpočela je gradnja Hrama Svetog Save po projektu Nestorovića i Deroka^[1] (gradnja je obustavljena zbog rata).

Neobizantinizam po ostalim zemljama

Neobizantinizam se proširio i po Austro-Ugarskoj i to ponajviše zahvaljujući Theophilu Hansenu, danskom arhitektu koji se etablirao u Beču, pa je od 1868. radio kao profesor na Bečkoj umjetničkoj akademiji. On se kao dobar poznavaoc tog stila (jedno vrijeme živio je i radio u Ateni) trudio da se njegovi studenti, specijaliziraju za neki od historijskih stilova^[2], a bizantska arhitektura mu se dopadala.

Fasada Westminsterske katedrale u Londonu

Između 1850. - 1880. u britanskom Bristolu razvio se stil poznat kao Bristolski bizantinizam koji se često koristio kod gradnje industrijskih objekata. On je bio jedna mješavina elemenata bizantske arhitekture i maurske arhitekture.^[1]

U Londonu je arhitekt John Francis Bentley u tom stilu 1890-ih projektirao katoličku Westminstersku katedralu.^[3]

Povezano

• Bizantska umjetnost

Izvori

1. „Architecture néo-byzantine” (francuski). Architecture, patrimoine et urbanisme. Arhivirano iz originala na datum 2016-03-23. Pristupljeno 22. 2. 2017.
2. „Hansen, Theophil Freiherr von” (engleski). Encyclopedia of Austria. Pristupljeno 22. 2. 2017.
3. „Westminster Cathedral” (engleski). London Drum. Pristupljeno 22. 2. 2017.

Vanjske veze

Neobizantska arhitektura na Wikimedijinoj ostavi

• Neo-Byzantine Architecture (na portalu Structurae) ()