Leontije Lambrović,[1] beogradski mitropolit (1801 - 1813) poreklom Grk. Karađorđev protivnik i bio je u prijateljstvu sa dahijama. S ruskim predstavnikom Rodofinikinom mešao se u srpske unutrašnje borbe. Njegovom krivicom pogubljen je Hadži-Ruvim.
| Mitropolit beogradski Leontije | |
|---|---|
| Mesto rođenja | Jedrene (Osmansko carstvo) |
| Datum smrti | 1822. |
| Mesto smrti | Kišinjev (Rusko Carstvo) |
Leontijev dolazak na položaj mitropolita beogradskog bio je u seni ubistva njegovog dobrotvora i učitelja, mitropolita Metodija. Mitropolit karlovački Stefan Stratimirović, istina sa rezervom, ukazuje na to da je ,,izvesna senka lukavosti i nečasnog držanja pala na njega" [2] prilikom uzdizanja na vladičanski položaj. Neki istoričari iznose pretpostavke da je mitropolit Leontije bio umešan i u smrt hadži Mustafe-paše jer je on mogao biti ,,jedini i najsigurniji svedok crnog zločina njegovog".[3]
Ubistvo mitropolita Metodija i Hadži Mustafa-paše je u značajnoj meri pomoglo dolasku na vlast dahija, koji su u Beogradskom pašaluku zaveli jedan od najstrašnijih terora tog vremena. Prethodni događaji su zbližili mitropolita Leontija i dahije. Mitropolit Leontije je, u samom početku, pokazao svoju odanost prema dahijama tako što je, saznavši od arhimandrita manastira Bogovađe Hadži-Ruvima da se narod sprema na ustanak,[3] istog je oklevetao kod svog prijatelja Kučuk Alije. Odmah je, naredbom Kučik Alije, usledilo pogubljenje Hadži-Ruvima na Kalemegdanu, 28. januara 1804. godine.
U vreme kad je srpskom narodu i srpskom duhovništvu bilo potrebno više razumevanja i pomoći, ovaj čin mitropolita je okarakterisan kao izdajnički i naišao je na podozrenje u narodu i vernicima.
Tek pošto je 1804. godine izgubio moćnog zaštitnika (Kučuk Aliju), mitropolit je pobegao u srpski štab[4], ali sa Srbima nije ostao, nego je otišao u Carigrad. Tamo se povezao sa portom, što je opet izazvalo veliko podozrenje srpskih starešina.
Leontije se 1806. vratio u Beograd. Pošto je ocenio da se ratna sreća okrenula Srbima, stao je uz ustanike. Međutim, Karađorđe je znao da ima posla sa izdajnikom i starim saradnikom dahija i nije hteo da ga trpi pored sebe, nego ga je uputio u Smederevo, gde se nalazio Sovjet (srpska vlada).
Prota Mateja Nenadović svedoči da je ,,vožd mrzeo Leontija kao najgoreg Turčina" i to zbog toga ,,što su sve četiri dahije poslali među Srbe vladiku, a (on) došao je u vojsku i Srbe savetovao da se prođu bune, no da se agama pokore"[5].
Mitropolit je znao iskoristiti, svoje prisustvo u Sovjetu, ali nakon preseljenja prestolnice u Beograd, na nagovor Karađorđa, isključen je iz Sovjeta. Od tada, mitropolit Leontije počinje svoju borbu protiv Karađorđa i Mladena Milovanovića, predsednika Sovjeta.[6]. Koristio je najpogodnije trenutke za antirevolucionarnu propagandu i sejanje nepoverenja kod naroda prema ustaničkim vođama.[7] Verske liturgije i narodne zborove je često koristio u te svrhe.
Zbog ovih aktivnosti, Karađorđe je više puta pokušao da ga protera iz Srbije, ali je naišao na protivljenje ruske diplomatije na čelu sa Konstantinom Rodofinikinom[8].
Posle propasti ustanka 1813. godine, mitropolit prelazi Dunav i napušta tadašnju Srbiju i tim položaj mitropolita beogradskog. Nastanio se u Kišinjevu, gde je umro 1822. godine[9].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
