Kozhikode

Kozhikode nekad znan kao Calicut, je grad od 550,440 stanovnika^[1] i aglomeracija od 2,028,399 stanovnika^[2] na jugozapadu Indije u saveznoj državi Kerala.

Kozhikode
Gužva na autobusnoj stanici Gužva na autobusnoj stanici
Koordinate: 11°15′N 75°46′E
Država	Indija
Savezna država	Kerala
Distrikt	Kozhikode
Vlast
- Gradonačelnik	Beena Philip
Površina
- Urbano područje	124,6 km²[1]
Visina	1[1]
Stanovništvo (2011.)
- Urbano područje	550,440[1]
- Urbana gustoća	4,419 stan/km²[1]
- Područje utjecaja	2,028,399[2]
Vremenska zona	UTC+5:30 (UTC)
Poštanski broj	673001[1]
Karta
Kozhikode Pozicija Kozhikoda na karti Indije

Geografija

Kozhikode se nalazi na Malabarskoj obali Indijskog oceana, udaljen 666 km jugozapadno od Čenaja (Madrasa) sa kojim je povezan željeznicom.^[3].

Nekad je bio poznat po vještini tkanja pamuk]]a, naročito po tkanini kaliko po kojoj je i dobio svoje staro evropski ime - Calicut.^[3]

Historija

Arapski trgovci imaju svoju koloniju u Calicutu od 7. vijeka.^[3] Portugalski moreplovac Vasco da Gama, je na svom drugom putovanju u Indiju doplovio do Calicuta 1498. Portugalci su u Calicutu 1511. podigli utvrđenu feitoriu, (trgovačku stanicu) koju su napustili 1525. godine.^[3]

Prvi engleski moreplovci doplovili su do Calicuta 1615., ali je tek 1664. Britanska istočnoindijska kompanija podigla svoju trgovačku stanicu. Nakon nje to su napravili i Francuzi 1698., i [[Danci 1752. Sultan Haider Ali vladar Kraljevstva Majsur (današnja Država Karnataka), zauzeo je i razorio grad 1765.^[3]

Velika Britanija zauzela je Calicut 1790. i nakon sporazuma sklopljenog 1792.vladala njime do 1947., kad je Indija stekla nezavisnost. Za britanske vlasti je obnovljen i povezan željeznicom.^[3]

Kozhikode je od (1968. sjedište Univerziteta Calicut, sa brojnim fakultetima u kojima se može studirati medicina, pedagogija, umjetnost i neka od nauka.U okviru univerziteta djeluje i Institut za istraživanje mora.^[3]

Privreda i transport

Kozhikode je danas grad drvne, prehrambene i tekstilne industrije.

Njegova luka je loša, jer je praktički zatvorena za ljetne monsunske sezone, a ostatak godine brodovi moraju sidriti po 5 km) od obale. Iz nje se ipak izvozi kokos, kava, đumbir, čaj i začini^[3]