From Wikipedia, the free encyclopedia
Hi, Mom! (sh. Zdravo, mama!) je američka crna komedija iz 1970. koju je napisao i režirao Brian De Palma, i jedan je od prvih filmova Roberta De Nira. De Niro ponavlja svoju ulogu Jona Rubina iz Greetings (1968). U ovom filmu, Rubin je novopečeni „stvaralac filmova za odrasle” koji ima ideju da postavi kamere na svoj prozor i snima svoje komšije.[1]
| Hi, Mom! | |
|---|---|
 | |
| Prijevod | Zdravo, mama! |
| Režija | Brian De Palma |
| Produkcija | Charles Hirsch |
| Scenario | Brian De Palma |
| Uloge | Robert De Niro Charles Durning Jennifer Salt Gerrit Graham Lara Parker Allen Garfield |
| Muzika | Eric Kaz |
| Premijera | 27. 4. 1970 |
| Jezik | engleski |
| Trajanje | 87 min. |
| Država |  Sjedinjene Američke Države |
| Kompanija | |
| Distributer | Sigma III |
| Tehnička ekipa | |
| Fotografija | Robert Elfstrom |
| Montaža | Paul Hirsch |
| 'Hi, Mom!' na Internet Movie Database | |
Vijetnamskog veterana i ambicioznog kinematografa Jona Rubina unajmljuje producent Joe Banner da snimi pornografski film. Rubin, koji je špijunirao svoju komšinicu Judy Bishop, koristi priliku da je zavede i potajno snimi sebe i nju u seksualnim odnosima pomoću kamere postavljene na prozoru njegovog stana. Kamera se naginje tokom snimanja, kvari rezultate, a nezadovoljni Banner povlači svoju ponudu.
Rubin se zatim pridružuje afroameričkoj eksperimentalnoj glumačkoj trupi koju vodi još jedan njegov komšija. Grupa montira produkciju pod nazivom „Be Black Baby!” Kasnije, grupa belih pozorišnih mecena prisustvuje predstavi trupe. Prvo su prisiljeni da jedu tradicionalnu hranu afroamerikanaca. Bela publika je tada podvrgnuta nošenju crnog laka za cipele, dok afroamerički glumci nose belu boju na licu i terorišu ljude u „blekfejsu”. Bela publika pokušava da pobegne iz zgrade i u liftu upadaju u zasedu trupe. Dok dvojica crnih glumaca napastvuju jednog od belih članova publike, Rubin dolazi prerušen u policajca NYPD-a i hapsi članove bele publike pod izgovorom da su crnci. Sekvenca se završava pretučenom i zlostavljanom publikom koja ipak oduševljeno priča o nastupu na javnoj televiziji.
Rubin odlučuje da se zadrži u gradu i ostane s trupom. Oženi se Judy i nađe posao kao prodavac osiguranja. Film se završava tako što Rubin postavlja bombu u zgradi u kojoj živi sa Judy i ruši je. Sa ulice gleda urušavanje i razgovara sa TV reporterom.
Roger Greenspun iz The New York Timesa napisao je da se film „ističe svojom duhovitošću, ironičnim humorom, sofisticiranošću na više nivoa, tehničkom genijalnošću, tenzijom i posebnom sposobnošću da senzibilitet predgrađa dovede do unutrašnjosti grada."[2] Variety je naveo da je film „tri četvrtine smešne, privlačne dramedije o 'peep art' filmskom stvaraocu i urbanom gerilcu u New Yorku. Nažalost, četvrtina koja ne uspeva je finale koje bukvalno i figurativno propada, ostavljajući publici neispunjeno kreativno obećanje." [3] Kevin Thomas iz Los Angeles Timesa je napisao: „Satira je prirodno atraktivan oblik izražavanja za mlade filmske stvaraoce, ali malo njih pokazuje stepen neprekidnog humora, energije i kontrole koje je De Palma postigao u 'Greetings', a sada još više u opširnijem 'Hi, Mom!' Zaista, njegova sposobnost da spoji veselje i bes, spontanost i disciplinu, nije ništa drugo do briljantna."[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
