Tomasz Karolak

Tomasz Karolak (ur. 1971) – polski aktor.

Aktorzy chcą być popularni, dlatego grają w serialach, jurorują w telewizyjnych konkursach.
- Źródło: Iwona Kłopocka-Marcjasz, Mam i popularność, i pieniądze i ambitny teatr, „Dziennik Wschodni” nr 87, 6 maja 2011

Dla najprostszego widza był oczywiście najgorszy film, w jakiem zagrałem, czyli Ciacho. Ciacho jest pewną cezurą jeśli chodzi o zaufanie. Poczułem się wykorzystany, kiedy zobaczyłem na premierze zabiegi reżysera i montażysty, które spowodowały, że w filmie pojawiły się rzeczy, których nie było w scenariuszu. To było, delikatnie mówiąc, spore zaskoczenie. Ten film ma swoich fanów, ale to nie jest moja poetyka. Pierwszy po wyjściu z premiery powiedziałem, że jestem w szoku, co to za dziadostwo, w którym zagrałem. My, aktorzy, jesteśmy bardzo mocno rozliczani za to, co robimy i trzeba wreszcie zacząć mówić prawdę.
- Opis: o filmie Ciacho.
- Źródło: Maja Staniszewska, Komu Karolak podaje śniadanie do łóżka, „Metro”, 5 sierpnia 2010

Imka nie powstała z depresji filmowej, ale teatralnej.
- Opis: o swoim teatrze.
- Źródło: Maja Staniszewska, Komu Karolak podaje śniadanie do łóżka, „Metro”, 5 sierpnia 2010

(…) jestem niepoprawnym optymistą. Wszyscy, którzy mnie znają, to potwierdzą. Na minione miesiące patrzę w jasnych barwach, mimo że początek był trudny.
- Źródło: Jolanta Gajda-Zadworna, Niepoprawny optymista, „Życie Warszawy”, 24 grudnia 2010

Jestem ojcem, ale nie pogłębiam ojcostwa czytaniem lektur.
- Źródło: Rozmowy w garderobie, „Existence” nr 3, jesień 2009.

Jestem przeciwnikiem etatów. Uważam, że etat usypia aktora i po paru latach tworzy się z niego emocjonalny flak.
- Źródło: Iwona Kłopocka-Marcjasz, Mam i popularność, i pieniądze i ambitny teatr, „Dziennik Wschodni” nr 87, 6 maja 2011

(…) moja córka jest typem ADHD i żadne schematy do niej nie pasują.
- Źródło: Rozmowy w garderobie, „Existence” nr 3, jesień 2009.

Mówi się, że jest za dużo komedii. Ja sam zagrałem w kilku fajnych i kilku niefajnych.
- Źródło: Maja Staniszewska, Komu Karolak podaje śniadanie do łóżka, „Metro”, 5 sierpnia 2010

Myślę, że granie we własnym teatrze głównej roli jest pewnego rodzaju ryzykiem.
- Źródło: Dorota Wyżyńska, Król Dramatu przyjmuje piłkę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 115, 18 maja 2012

Najlepsza reklama to poczta pantoflowa.
- Źródło: Jolanta Gajda-Zadworna, Niepoprawny optymista, „Życie Warszawy”, 24 grudnia 2010

Nie musimy wracać [do PRL-u]. Ten PRL w nas po prostu jest.
- Źródło: Dorota Wyżynska, Karolak w kosmosie, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 65, 18 marca 2011

Ostatnio okropnie się zirytowałem na planie serialu, bo przedłużały się zdjęcia i nie mogłem wyjść do teatru o właściwej porze. Doszło do karczemnej awantury z kierownikiem produkcji. Ci ludzie z seriali i filmów często nie rozumieją, że dla aktora teatr jest świętością.
- Źródło: Iwona Kłopocka-Marcjasz, Mam i popularność, i pieniądze i ambitny teatr, „Dziennik Wschodni” nr 87, 6 maja 2011

Szerokiej publiczności jestem znany z seriali, z lekkich filmów, ale tak naprawdę jestem człowiekiem teatru.
- Źródło: Maja Staniszewska, Komu Karolak podaje śniadanie do łóżka, „Metro”, 5 sierpnia 2010

Wstyd jest dziś rozmawiać o naszych bohaterach z dzieciństwa. Bo jakich mieliśmy bohaterów? Czterech pancernych? Czy Mirosława Hermaszewskiego? Przecież wszyscy zbieraliśmy znaczki z pierwszym polskim kosmonautą. Ciągle łapię się na tym, że podśpiewuję sobie hity z tamtych lat: Sośnickiej, Sipińskiej. Te piosenki opowiadają o jakiś pierdołach, a jednak w nas zostały.
- Źródło: Dorota Wyżynska, Karolak w kosmosie, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 65, 18 marca 2011

Zobacz też: