Justynian I Wielki

Justynian I Wielki (483–565) – cesarz bizantyjski w latach 527–565.

Chwała ci, Boże, że pozwoliłeś mi dokonać takiego dzieła!
- Opis: po zbudowaniu świątyni Hagia Sofia.

I nie oceniajcie tego, co pojawia się lepszym i sprawiedliwszym, po większości autorytetów: gdyż opinia jednego i gorszego może przewyższać w jakimkolwiek pytaniu opinii licznych i wyższych.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 733.

Italia nie jest prowincją, jest Panią wszystkich prowincji.
- Italia est non provincia sed domina provinciarum. (łac.)
- Źródło: Corpus Iuris Civilis

Nazwy są konsekwencją zdarzeń.
- Nomina sunt consequentia rerum(łac.)
- Źródło: Institutiones Justiniani II 7,3

Prawda świeci własnym światłem, i oświeca umysły nie pożarte przez płomienie ognisk.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 733.

Sprawiedliwość jest niezmienną i stała wolą, aby każdemu przedstawić jego prawo.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 733.

Staje się przestępstwem kiedy jeden człowiek knuje intrygi przeciw innemu.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 733.

To bardzo niesprawiedliwe, nie przyjmować prezentów od każdego, ale to jest bardzo złe, aby wziąć wszystko łapczywie.
- Źródło: wisdoms.ru

Tylko Bóg i cesarz, który jest pierwszym po Bogu, mogą rządzić światem sprawiedliwie.
- Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 59.
- Zobacz też: Bóg, cesarz

W przypadku wątpliwości (sędziowie), na korzyść oskarżonego.
- In dubio [iudices] pro reo. (łac.)
- Źródło: Digesta 50.17.125

Wolność jest naturalną zdolnością każdego do robienia tego, co mu się podoba, chyba, że jest to zabronione przez prawo lub przez życie.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 734.

Wśród wszystkich spraw jest to niemożliwe, aby znaleźć coś równie ważnego, jak praworządność, która rozdziela boskie i ludzkie sprawy i usuwa wszystkie rodzaje niesprawiedliwości.
- Źródło: Corpus Iuris Civilis
- Zobacz też: praworządność

Wyzwolenie od niewolnictwa jest prawem narodów.
- Źródło: Wielka księga aforyzmów, oprac. AP Kondrashov, I. Komarow, Moskwa 2008, s. 733.
- Zobacz też: niewolnictwo

Z woli Boga władamy cesarstwem, które przeszło na nas od Jego Boskiego majestatu.
- Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 59.

Znać prawa – nie oznaczy akceptować ich słowa, ale ich sens i znaczenie.
- Źródło: Corpus Iuris Civilis

Zwyczaj jest najlepszą wykładnią praw.
- Consuetudo est optima legum interpres. (łac.)
- Źródło: Corpus Iuris Civilis

Był mężczyzną sympatycznym, o jasnych kędzierzawych włosach, średniego wzrostu, krępym, nie nazbyt urodziwym, ale i niebrzydkim. I chociaż miał niezwykłe poczucie obowiązku, był, by tak rzec, pracoholikiem – jeszcze za życia zyskał przydomek „bezsenny cesarz”, ponieważ starał się obywać jak najmniejszą ilością snu, by podołać wszystkim zadaniom – potrafił również, gdy naszła go ochota, całkowicie odprężyć się w wesołym towarzystwie.
- Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, s. 14.

Na Wschodzie rozgoryczenie spowodowały nie metody Justyniana, lecz ich nieskuteczność. Tak wiele troski poświęcił jedności chrześcijaństwa, a jeszcze przed jego śmiercią powstały oddzielne Kościoły, dla których przestał być namiestnikiem Boga.
- Autor: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 59.

Panowanie Justyniana stało się zakończeniem wielkiej epoki w dziejach ludzkości, a nie – jak tego pragnął – początkiem nowej ery.
- Autor: Georg Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, przeł. Halina Evert-Kappesowa, PWN, Warszawa 1967, s. 88.

Polityka Justyniana zapewniła trwałą obecność elementu bizantyńskiego w Italii, w kategoriach politycznych aż do roku 1071, w kategoriach kulturowych o wiele dłużej. Ta obecność miała swój jedyny i niepowtarzalny udział we wczesnym renesansie włoskim. Kiedy Petrarka chciał czytać Homera w oryginale, zwracał się właśnie do greki południowoitalskiej. Jeszcze dziś element bizantyński zachował się we Włoszech w dwóch maleńkich enklawach, gdzie ludzie mówią po grecku – jednej w Kalabrii, drugiej w Apulii.
- Autor: Robert Browning, Justynian i Teodora, przeł. Maria Boduszyńska-Borowikowa, PIW, Warszawa 1996, s. 224.
- Zobacz też: renesans, Włochy

O Justynianie I Wielkim