wymię

wymię (język polski)

wymiona (1.1) krowy

wymowa:

IPA: [ˈvɨ̃mʲjɛ], AS: [vỹmʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• denazal.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wymię	wymiona
dopełniacz	wymienia	wymion
celownik	wymieniu	wymionom
biernik	wymię	wymiona
narzędnik	wymieniem	wymionami
miejscownik	wymieniu	wymionach
wołacz	wymię	wymiona

(1.1) zool. gruczoł mlekowy niektórych ssaków, zwłaszcza hodowlanych; zob. też wymię w Wikipedii

(1.2) grub. pierś kobieca

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) W lecznictwie ludowym zwierząt za pomocą naparów z glistnika leczono spuchnięte wymiona krów oraz usuwano pasożyty wewnętrzne u świń^[1].

składnia:

(1.1) wymię + D.

kolokacje:

(1.1) krowie wymię • mlekodajne wymiona • wymiona wielbłądzicy

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) wymionczko

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gruczoł

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *vymę^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) udder
• białoruski: (1.1) вымя n
• bułgarski: (1.1) виме n
• duński: (1.1) yver n; (1.2) yver n
• esperanto: (1.1) mamo
• fiński: (1.1) utare
• hiszpański: (1.1) ubre ż
• kazachski: (1.1) желін
• luksemburski: (1.1) Auder m
• macedoński: (1.1) виме n
• niemiecki: (1.1) Euter n
• nowogrecki: (1.1) μαστάρι n
• rosyjski: (1.1) вымя n
• szkocki gaelicki: (1.1) ùth m
• szwedzki: (1.1) juver n
• ukraiński: (1.1) вим'я n
• węgierski: (1.1) tőgy
• wilamowski: (1.1) ojter, outer m
• włoski: (1.1) poppa ż, mammella ż

źródła:

1. z Wikipedii
2.  Hasło „wymię” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.