wieżowiec

wieżowiec (język polski)

wieżowce (1.1)

wymowa:

IPA: [vʲjɛˈʒɔvʲjɛt͡s], AS: [vʹi ̯ežovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j , ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wieżowiec	wieżowce
dopełniacz	wieżowca	wieżowców
celownik	wieżowcowi	wieżowcom
biernik	wieżowiec	wieżowce
narzędnik	wieżowcem	wieżowcami
miejscownik	wieżowcu	wieżowcach
wołacz	wieżowcu	wieżowce

(1.1) archit. bud. wolnostojący wielokondygnacyjny budynek o niewielkiej w stosunku do wysokości powierzchni podstawy; zob. też wieżowiec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Podczas wycieczki do Japonii widziałem mnóstwo wieżowców.

(1.1) Dwa tygodnie temu w wieżowcu zerwała się winda.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) drapacz chmur, punktowiec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) budynek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wieżówka ż, wieża ż, wieżyczka ż

przym. wieżowy, wieżyczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wieża + -owiec^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) wolkekrabber
• angielski: (1.1) skyscraper, tower block
• arabski: (1.1) ناطحة سحاب
• baskijski: (1.1) etxe orratz
• bułgarski: (1.1) висока сграда ż, висок блок m
• chiński standardowy: (1.1) 高层 (gāocéng)
• chorwacki: (1.1) soliter m
• czeski: (1.1) mrakodrap m
• duński: (1.1) højhus n, skyskraber w
• esperanto: (1.1) domturo, nubskrapulo, ĉielskrapanto
• estoński: (1.1) kõrghoone
• fiński: (1.1) tornitalo
• francuski: (1.1) gratte-ciel m
• hiszpański: (1.1) torre ż, rascacielos m
• indonezyjski: (1.1) rumah susun
• japoński: (1.1) 高層建築
• kaszubski: (1.1) wieżówc m
• kataloński: (1.1) gratacel m
• koreański: (1.1) 고층 건물
• litewski: (1.1) daugiaaukštis namas m
• łotewski: (1.1) augstceltne ż
• niderlandzki: (1.1) torenflat m, torengebouw n, wolkenkrabber m
• niemiecki: (1.1) Wolkenkratzer m, Hochhaus n
• norweski (bokmål): (1.1) høyblokk m/ż, høyhus n
• nowogrecki: (1.1) πολυόροφο κτήριο n, πολυκατοικία ż
• ormiański: (1.1) երկնաքեր
• portugalski: (1.1) arranha-céu m
• rosyjski: (1.1) небоскрёб m
• rumuński: (1.1) bloc-turn n
• słowacki: (1.1) mrakodrap m
• słoweński: (1.1) donebnik m, nebotičnik m
• szwedzki: (1.1) skyskrapa w
• turecki: (1.1) gökdelen
• ukraiński: (1.1) хмарочо́с m, хмарося́г m
• węgierski: (1.1) felhőkarcoló
• wietnamski: (1.1) nhà cao tầng
• włoski: (1.1) grattacielo m

źródła:

1. Irena Bajerowa, Język ogólnopolski XX wieku, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, Współczesny język polski, pod red. Jerzego Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 47.