uporczywy

uporczywy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌupɔrˈt͡ʃɨvɨ], AS: [uporčyvy], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) trwający ciągle, nie przerywany, nieustanny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	uporczywy		uporczywa	uporczywe	uporczywi	uporczywe
dopełniacz	uporczywego		uporczywej	uporczywego	uporczywych
celownik	uporczywemu		uporczywej	uporczywemu	uporczywym
biernik	uporczywego	uporczywy	uporczywą	uporczywe	uporczywych	uporczywe
narzędnik	uporczywym		uporczywą	uporczywym	uporczywymi
miejscownik	uporczywym		uporczywej	uporczywym	uporczywych
wołacz	uporczywy		uporczywa	uporczywe	uporczywi	uporczywe

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Uporczywy ból zęba stał się nie do zniesienia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uporczywy ból/dzwonek/hałas/kaszel • uporczywe milczenie • uporczywa cisza/plama/walka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uporczywość ż, upór mrz

przysł. uporczywie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) упарты
• rosyjski: (1.1) упрямый

źródła: