strukturalizm

strukturalizm (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strukturalizm	strukturalizmy
dopełniacz	strukturalizmu	strukturalizmów
celownik	strukturalizmowi	strukturalizmom
biernik	strukturalizm	strukturalizmy
narzędnik	strukturalizmem	strukturalizmami
miejscownik	strukturalizmie[1]	strukturalizmach
wołacz	strukturalizmie[1]	strukturalizmy

(1.1) filoz. nauk. szt. interdyscyplinarny nurt filozoficzno-naukowy zajmujący się analizą struktury zjawisk, a nie ich genezą ani funkcją; zob. też strukturalizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Mój mąż, jako ideologiczny zwolennik strukturalizmu, pozwolił Kubusiowi rozkręcić blender na części.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. struktura ż, strukturalista m, strukturalistka ż, strukturalizacja ż, strukturyzacja ż, strukturalizowanie n

czas. strukturalizować

przym. strukturalny, strukturowy, strukturalistyczny, strukturalizacyjny

przysł. strukturalnie, strukturalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. structuralism

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) structuralism
• hiszpański: (1.1) estructuralismo m
• niemiecki: (1.1) Strukturalismus m
• rosyjski: (1.1) структурализм m

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.