stront

stront (język polski)

stront (1.1)

wymowa:

​^?/i, IPA: [strɔ̃nt], AS: [strõnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	stront
dopełniacz	strontu
celownik	strontowi
biernik	stront
narzędnik	strontem
miejscownik	stroncie
wołacz	stroncie

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sr i liczbie atomowej 38; zob. też stront w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma stront?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Sr

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pierwiastek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stroncjanit m

przym. strontowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. strontium; od Strontian – wioski w Szkocji, gdzie po raz pierwszy odkryto ten pierwiastek

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) strontium
• arabski: (1.1) سترونشيوم
• baskijski: (1.1) estrontzio
• białoruski: (1.1) стронцый m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) стронц m
• bułgarski: (1.1) стронций m
• czeski: (1.1) stroncium
• duński: (1.1) strontium
• esperanto: (1.1) stroncio
• francuski: (1.1) strontium m
• hiszpański: (1.1) estroncio m
• japoński: (1.1) ストロンチウム (sutoronchiumu)
• jidysz: (1.1) סטראָנטייִום (strontjium)
• kataloński: (1.1) estronci m
• litewski: (1.1) stroncis m
• łaciński: (1.1) strontium n
• macedoński: (1.1) стронциум
• niderlandzki: (1.1) strontium
• niemiecki: (1.1) Strontium
• nowogrecki: (1.1) στρόντιο n
• ormiański: (1.1) ստրոնցիում
• rosyjski: (1.1) стронций m
• słoweński: (1.1) stroncij
• szwedzki: (1.1) strontium
• ukraiński: (1.1) стронцій m
• volapük: (1.1) strontin
• włoski: (1.1) stronzio m

źródła: