sprzeczny

sprzeczny (język polski)

graficzne przedstawienie sprzecznego (1.2) układu równań

wymowa:

IPA: [ˈspʃɛt͡ʃnɨ], AS: [spšečny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sprzeczny		sprzeczna	sprzeczne	sprzeczni	sprzeczne
dopełniacz	sprzecznego		sprzecznej	sprzecznego	sprzecznych
celownik	sprzecznemu		sprzecznej	sprzecznemu	sprzecznym
biernik	sprzecznego	sprzeczny	sprzeczną	sprzeczne	sprzecznych	sprzeczne
narzędnik	sprzecznym		sprzeczną	sprzecznym	sprzecznymi
miejscownik	sprzecznym		sprzecznej	sprzecznym	sprzecznych
wołacz	sprzeczny		sprzeczna	sprzeczne	sprzeczni	sprzeczne
nie stopniuje się

(1.1) niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś, różny, odmienny

(1.2) mat. o układach równań: niemający rozwiązań; zob. też układ równań w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

(1.1) sprzeczny z N. (czymś)^[1]

kolokacje:

(1.2) sprzeczny układ równań

synonimy:

(1.1) antagonistyczny, antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, odwrotny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny^[2]

antonimy:

(1.1) zgodny

hiperonimy:

(1.1) różny

hiponimy:

(1.1) antonimiczny, mieszany, niejednomyślny, oksymoroniczny, paradoksalny, schizofreniczny, skrajny, sporny^[2]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sprzeczność ż, sprzeczka ż

przysł. bezsprzecznie, sprzecznie

czas. sprzeczać się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) zobacz też: oznaczony • nieoznaczony • sprzeczny

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conflicting, contradictory, inconsistent
• bułgarski: (1.1) противоречив
• duński: (1.1) modstridende
• niemiecki: (1.1) widersprüchlich

źródła:

1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
2.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Hasło „sprzeczny” w: SJP.pl.