snuć się

snuć (język polski)

ktoś snuje (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysnuć)

(1.1) ciągnąć nić, przędzę

(1.2) (w stosunku do planów) planować, zamierzać

czasownik zwrotny snuć się

(2.1) bezcelowo wałęsać się

odmiana:

przykłady:

(1.2) Przez cały miesiąc snuł plany dotyczące założenia firmy.

(1.2) Autorzy snują wizję społeczeństwa zdemokratyzowanego, wizję awansu kulturalnego^[1].

(2.1) Opowiadał też o psie, który snuł się wśród turystów na szczycie w poszukiwaniu swojej pani.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. snowacz mos, snucie n

związki frazeologiczne:

w chacie, gdzie brud, snuje się smród

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (2.1) снова
• rosyjski: (1.1) сновать
• ukraiński: (2.1) блукати

źródła:

1. Tadeusz Drewnowski, Próba scalenia : obiegi, wzorce, style : literatura polska 1944-1989, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.