samotny

Podobna pisownia: samotný

samotny (język polski)

samotne (1.1) drzewo

samotna (1.2) wędrówka

samotny (1.2)

wymowa:

IPA: [sãˈmɔtnɨ], AS: [sãmotny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	samotny		samotna	samotne	samotni	samotne
dopełniacz	samotnego		samotnej	samotnego	samotnych
celownik	samotnemu		samotnej	samotnemu	samotnym
biernik	samotnego	samotny	samotną	samotne	samotnych	samotne
narzędnik	samotnym		samotną	samotnym	samotnymi
miejscownik	samotnym		samotnej	samotnym	samotnych
wołacz	samotny		samotna	samotne	samotni	samotne
stopień wyższy bardziej samotny przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej samotny bardziej samotna bardziej samotne bardziej samotni bardziej samotne dopełniacz bardziej samotnego bardziej samotnej bardziej samotnego bardziej samotnych celownik bardziej samotnemu bardziej samotnej bardziej samotnemu bardziej samotnym biernik bardziej samotnego bardziej samotny bardziej samotną bardziej samotne bardziej samotnych bardziej samotne narzędnik bardziej samotnym bardziej samotną bardziej samotnym bardziej samotnymi miejscownik bardziej samotnym bardziej samotnej bardziej samotnym bardziej samotnych wołacz bardziej samotny bardziej samotna bardziej samotne bardziej samotni bardziej samotne
stopień najwyższy najbardziej samotny przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej samotny najbardziej samotna najbardziej samotne najbardziej samotni najbardziej samotne dopełniacz najbardziej samotnego najbardziej samotnej najbardziej samotnego najbardziej samotnych celownik najbardziej samotnemu najbardziej samotnej najbardziej samotnemu najbardziej samotnym biernik najbardziej samotnego najbardziej samotny najbardziej samotną najbardziej samotne najbardziej samotnych najbardziej samotne narzędnik najbardziej samotnym najbardziej samotną najbardziej samotnym najbardziej samotnymi miejscownik najbardziej samotnym najbardziej samotnej najbardziej samotnym najbardziej samotnych wołacz najbardziej samotny najbardziej samotna najbardziej samotne najbardziej samotni najbardziej samotne

(1.1) taki, który jest sam, żyje samotnie

(1.2) odbywający się bez towarzystwa

(1.3) wyludniony

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.2) Zawsze bałam się choroby, momentu, w którym będę słaba, bezsilna, bezradna i samotna^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) samotny człowiek • samotne drzewo

(1.2) samotny spacer

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sam m, samotność ż, osamotnienie n, samotnienie n, samotnik m, samotniczka ż, samotnia ż, samosia ż

czas. osamotnić dk., samotnieć ndk.

przym. sam, samiutki, samiuśki, samotniczy

przysł. samotnie, samotniczo

zaim. sam

tem. słow. samo-

związki frazeologiczne:

samotny jak kołek w płocie • samotny jak palec

etymologia:

daw. pol. samota < prasł. *samota^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) vetmuar
• angielski: (1.1) lonesome
• arabski: (1.1) وحيد, أحد, موحش
• białoruski: (1.1) адзін
• bułgarski: (1.1) самотен
• duński: (1.1) ensom
• esperanto: (1.1) soleca
• francuski: (1.1) seul, solitaire
• hebrajski: (1.1) גלמוד
• hindi: (1.1) अकेला
• interlingua: (1.1) solitari, singule, recluse
• jidysz: (1.1) איינזאַם, עלנט
• koreański: (1.1) 외롭다 (oeropta)
• niemiecki: (1.1) einsam, alleine
• norweski (bokmål): (1.1) ensom
• nowogrecki: (1.1) έρημος
• nowopruski: (1.1) ainaseīlingis
• rosyjski: (1.1) одинокий, одиночный; (1.2) одинокий, одиночный, соло
• szwedzki: (1.1) ensam, ensamstående; (1.2) ensam
• tahitański: (1.1) moʻemoʻe
• ukraiński: (1.1) самотній; (1.2) самотній
• włoski: (1.1) schivo, solo, solitario

źródła:

1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
2.  Hasło „samotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.