rzucić się

rzucić (język polski)

mężczyzna rzucił (1.1) workiem

wymowa:

IPA: [ˈʒut͡ɕit͡ɕ], AS: [žućić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rzucać)

(1.1) aspekt dokonany od: rzucać

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		rzucić
czas przyszły prosty		rzucę	rzucisz	rzuci	rzucimy	rzucicie	rzucą
czas przeszły	m	rzuciłem	rzuciłeś	rzucił	rzuciliśmy	rzuciliście	rzucili
	ż	rzuciłam	rzuciłaś	rzuciła	rzuciłyśmy	rzuciłyście	rzuciły
	n	rzuciłom	rzuciłoś	rzuciło
tryb rozkazujący		niech rzucę	rzuć	niech rzuci	rzućmy	rzućcie	niech rzucą
pozostałe formy czas zaprzeszły m rzuciłem był rzuciłeś był rzucił był rzuciliśmy byli rzuciliście byli rzucili byli ż rzuciłam była rzuciłaś była rzuciła była rzuciłyśmy były rzuciłyście były rzuciły były n rzuciłom było rzuciłoś było rzuciło było forma bezosobowa czasu przeszłego rzucono tryb przypuszczający m rzuciłbym, byłbym rzucił rzuciłbyś, byłbyś rzucił rzuciłby, byłby rzucił rzucilibyśmy, bylibyśmy rzucili rzucilibyście, bylibyście rzucili rzuciliby, byliby rzucili ż rzuciłabym, byłabym rzuciła rzuciłabyś, byłabyś rzuciła rzuciłaby, byłaby rzuciła rzuciłybyśmy, byłybyśmy rzuciły rzuciłybyście, byłybyście rzuciły rzuciłyby, byłyby rzuciły n rzuciłobym, byłobym rzuciło rzuciłobyś, byłobyś rzuciło rzuciłoby, byłoby rzuciło imiesłów przymiotnikowy przeszły m rzucony, nierzucony rzuceni, nierzuceni ż rzucona, nierzucona rzucone, nierzucone n rzucone, nierzucone imiesłów przysłówkowy uprzedni rzuciwszy rzeczownik odczasownikowy rzucenie, nierzucenie

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzucanie n, rzucenie n, rzut m, zrzut mrz, rzutnik mrz, podrzutek mos, odrzutowiec mrz

czas. wyrzucać, wyrzucić, podrzucać, wrucić się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzucać

• białoruski: (1.1) кінуць
• dolnołużycki: (1.1) chyśiś
• górnołużycki: (1.1) ćisnyć
• kaszubski: (1.1) cësnąc
• rosyjski: (1.1) бросить
• ukraiński: (1.1) кинути

źródła: