rocznik

rocznik (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rocznik	roczniki
dopełniacz	rocznika	roczników
celownik	rocznikowi	rocznikom
biernik	rocznik	roczniki
narzędnik	rocznikiem	rocznikami
miejscownik	roczniku	rocznikach
wołacz	roczniku	roczniki

(1.1) wszystkie osoby urodzone w danym roku

(1.2) wszystkie osoby odbywające naukę, służbę itp. w danym roku

(1.3) określone rzeczy wytworzone w danym roku

(1.4) czasopismo ukazujące się raz na rok; zob. też rocznik w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.1) Rocznik siedemdziesiąty siódmy był całkiem dobry.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.4) almanach

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rok m, rocznica ż, roczniak m, roczek m

przym. roczny, coroczny, doroczny, śródroczny, rocznicowy, rocznikowy

przysł. rocznie, corocznie, dorocznie, rocznikowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-4) pol. rok + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.2) vit m
• angielski: (1.4) annual, yearly
• baskijski: (1.?) urtekari
• białoruski: (1.4) штогоднік m
• czeski: (1.?) ročník m
• esperanto: (1.1) samjarularo; (1.2) samjarularo, samklasanaro; (1.3) jargazeto, jarlibro
• francuski: (1.4) annuaire m
• galicyjski: (1.4) anuario m
• hiszpański: (1.?) anuario m
• interlingua: (1.?) annuario
• jidysz: (1.4) יאָרבוך n
• litewski: (1.?) gimimo metai m lm
• niemiecki: (1.1) Jahrgang m; (1.3) Baujahr n; (1.4) Jahrbuch n
• rosyjski: (1.4) ежегодник m
• turecki: (1.4) salname
• włoski: (1.?) annuario m

źródła: