radioodbiornik

radioodbiornik (język polski)

radioodbiornik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌradʲjɔːdˈbʲjɔrʲɲik], AS: [radʹi ̯•odbʹi ̯orʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• dł. sam.• akc. pob.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	radioodbiornik	radioodbiorniki
dopełniacz	radioodbiornika	radioodbiorników
celownik	radioodbiornikowi	radioodbiornikom
biernik	radioodbiornik	radioodbiorniki
narzędnik	radioodbiornikiem	radioodbiornikami
miejscownik	radioodbiorniku	radioodbiornikach
wołacz	radioodbiorniku	radioodbiorniki

(1.1) techn. urządzenie służące do odbioru sygnału radiowego; zob. też radioodbiornik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Prosimy o ściszenie radioodbiornika.

(1.1) Prosimy o nieregulowanie radioodbiorników.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ściszyć radioodbiornik

synonimy:

(1.1) radio

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. radio + odbiornik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) radio receiver
• arabski: (1.1) مذياع
• białoruski: (1.1) радыёпрыёмнік m
• bułgarski: (1.1) радиоприемник m, радиоапарат m
• czeski: (1.1) radiopřijímač
• duński: (1.1) radiomodtager w
• francuski: (1.1) récepteur radio m, radiorécepteur m
• hiszpański: (1.1) radiorreceptor m
• kaszubski: (1.1) radioòdbiérnik m, radioaparat m
• niemiecki: (1.1) Radioapparat m
• nowogrecki: (1.1) ραδιοδέκτης m
• ormiański: (1.1) ռադիոընդունիչ
• rosyjski: (1.1) радиоприёмник m
• słowacki: (1.1) rádioprijímač m
• szwedzki: (1.1) radiomottagare
• ukraiński: (1.1) радіоприймач m
• włoski: (1.1) radioricevente ż

źródła: