porunci

czasownik przechodni

(1.1) rozkazywać, nakazywać, przykazywać, zarządzać^[1]^[2]; (1.2) poruczać, polecać^[1]; (1.3) zlecać, zamawiać^[1]; (1.4) daw. obwieszczać^[2]; (1.5) daw. przeznaczać^[2]
odmiana:: (1.1-3) 1. os. lp ter. poruncesc
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. poruncă ż, porunceală ż, poruncită ż; przym. poruncitor
związki frazeologiczne:
etymologia:: scs. порѫчити (porǫčiti)^[2] → polecić, powierzyć^[3]
uwagi:
źródła:

[1]
Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
[2]
Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 217.
[3]
Hasło „порѫчити” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 482.

porunci (język rumuński)