podobno

podobno (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈdɔbnɔ], AS: [podobno] ​^?/i

znaczenia:

modulant^{[zob. uwagi]}

(1.1) wyraz komunikujący, że mówiący dystansuje się od wyrażanego sądu, nie jest pewien co do jego prawdziwości; jak mówią, jak się zdaje^[1]

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Podobno lubisz grać w karty?

(1.1) Woda podobno była zimna jak lód i nikt nie odważył się do niej wejść.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ponoć, jakoby, daw. pono; gw. (Górny Śląsk) bezma, snoci, gw. (Śląsk Cieszyński) pono

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. podobizna ż, podobieństwo n, podobność ż

przym. podobny

przysł. podobnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Klasyfikacja morfologiczna wyrazu budzi wątpliwości językoznawców. Według Współczesnego słownika języka polskiego^[2] jest to modulant. Autorzy Słownika gramatycznego języka polskiego^[3] oraz Uniwersalnego słownika języka polskiego^[4] uważają go za partykułę. Natomiast według Podręcznego słownika kłopotliwych części mowy^[5] jest to przysłówek.

(1.1) por. rzekomo, prawdopodobnie, niby, pozornie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reportedly, supposedly, allegedly, apparently, I'm told, by all accounts
• duński: (1.1) angiveligt
• esperanto: (1.1) onidire
• hiszpański: (1.1) parece que, al parecer
• jidysz: (1.1) t. זאָלן (zoln)
• niderlandzki: (1.1) naar het schijnt, naar verluidt
• niemiecki: (1.1) angeblich
• norweski (bokmål): (1.1) skulle
• rosyjski: (1.1) якобы

źródła:

1.  Hasło „podobno” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „podobno” w: Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. II, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 1267.
3. Hasło „podobno” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
4.  Hasło „II jakoby” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
5. Halina Makówczyńska-Góźdź, Podręczny słownik kłopotliwych części mowy, Wydaw. Pedagogiczne ZNP, Kielce 2004, ISBN 83-7173-063-2.