paranoidalny

paranoidalny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌparãnɔ^jiˈdalnɨ], AS: [parãno^i ̯idalny], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	paranoidalny		paranoidalna	paranoidalne	paranoidalni	paranoidalne
dopełniacz	paranoidalnego		paranoidalnej	paranoidalnego	paranoidalnych
celownik	paranoidalnemu		paranoidalnej	paranoidalnemu	paranoidalnym
biernik	paranoidalnego	paranoidalny	paranoidalną	paranoidalne	paranoidalnych	paranoidalne
narzędnik	paranoidalnym		paranoidalną	paranoidalnym	paranoidalnymi
miejscownik	paranoidalnym		paranoidalnej	paranoidalnym	paranoidalnych
wołacz	paranoidalny		paranoidalna	paranoidalne	paranoidalni	paranoidalne

(1.1) med. psych. mający pewne cechy paranoi, podobny do paranoi

(1.2) przen. niedorzeczny, absurdalny

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Faktycznie okazało się, że Peter cierpi na schizofrenię paranoidalną, na którą był już leczony w USA, Danii i trzech szwedzkich szpitalach^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) psychoza paranoidalna

synonimy:

(1.2) paranoiczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paranoja ż, paranoik m, paranoiczka ż, paranoidalność ż

przym. paranoiczny

przysł. paranoicznie, paranoidalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) paranoid
• fiński: (1.1) paranoidinen
• francuski: (1.1) paranoïaque
• włoski: (1.1) paranoico

źródła:

1. Maciej Zaremba, Polski hydraulik i inne opowieści ze Szwecji, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.