panteizm

panteizm (język polski)

wymowa:

IPA: [pãnˈtɛ^jism̥], AS: [pãnte^i ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• epenteza i ̯  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panteizm	panteizmy
dopełniacz	panteizmu	panteizmów
celownik	panteizmowi	panteizmom
biernik	panteizm	panteizmy
narzędnik	panteizmem	panteizmami
miejscownik	panteizmie[1]	panteizmach
wołacz	panteizmie[1]	panteizmy

(1.1) filoz. rel. pogląd, że Bogiem jest wszechświat, ubóstwienie natury; zob. też panteizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. panteista m, panteistka ż

przym. panteistyczny

przysł. panteistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. παν + θεός^[2]

uwagi:

(1.1) nie mylić z: pandeizm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pantheism
• azerski: (1.1) panteizm
• baskijski: (1.1) panteismo
• białoruski: (1.1) пантэізм m
• esperanto: (1.1) panteismo
• francuski: (1.1) panthéisme m
• hiszpański: (1.1) panteísmo m
• kataloński: (1.1) panteisme m
• niemiecki: (1.1) Pantheismus m
• rosyjski: (1.1) пантеизм m
• szwedzki: (1.1) panteism w
• ukraiński: (1.1) пантеїзм m
• włoski: (1.1) panteismo m

źródła:

1. Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
2. Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 22.

panteizm (język azerski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) filoz. rel. panteizm

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: