orędować

orędować (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrɛ̃nˈdɔvat͡ɕ], AS: [orẽndovać], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		orędować
czas teraźniejszy		oręduję	orędujesz	oręduje	orędujemy	orędujecie	orędują
czas przeszły	m	orędowałem	orędowałeś	orędował	orędowaliśmy	orędowaliście	orędowali
	ż	orędowałam	orędowałaś	orędowała	orędowałyśmy	orędowałyście	orędowały
	n	orędowałom	orędowałoś	orędowało
tryb rozkazujący		niech oręduję	oręduj	niech oręduje	orędujmy	orędujcie	niech orędują
pozostałe formy czas przyszły m będę orędował, będę orędować będziesz orędował, będziesz orędować będzie orędował, będzie orędować będziemy orędowali, będziemy orędować będziecie orędowali, będziecie orędować będą orędowali, będą orędować ż będę orędowała, będę orędować będziesz orędowała, będziesz orędować będzie orędowała, będzie orędować będziemy orędowały, będziemy orędować będziecie orędowały, będziecie orędować będą orędowały, będą orędować n będę orędowało, będę orędować będziesz orędowało, będziesz orędować będzie orędowało, będzie orędować czas zaprzeszły m orędowałem był orędowałeś był orędował był orędowaliśmy byli orędowaliście byli orędowali byli ż orędowałam była orędowałaś była orędowała była orędowałyśmy były orędowałyście były orędowały były n orędowałom było orędowałoś było orędowało było forma bezosobowa czasu przeszłego orędowano tryb przypuszczający m orędowałbym, byłbym orędował orędowałbyś, byłbyś orędował orędowałby, byłby orędował orędowalibyśmy, bylibyśmy orędowali orędowalibyście, bylibyście orędowali orędowaliby, byliby orędowali ż orędowałabym, byłabym orędowała orędowałabyś, byłabyś orędowała orędowałaby, byłaby orędowała orędowałybyśmy, byłybyśmy orędowały orędowałybyście, byłybyście orędowały orędowałyby, byłyby orędowały n orędowałobym, byłobym orędowało orędowałobyś, byłobyś orędowało orędowałoby, byłoby orędowało imiesłów przymiotnikowy czynny m orędujący, nieorędujący ż orędująca, nieorędująca orędujące, nieorędujące n orędujące, nieorędujące imiesłów przysłówkowy współczesny orędując, nie orędując rzeczownik odczasownikowy orędowanie, nieorędowanie

(1.1) wstawiać się za kimś lub za czymś u kogoś; przyczyniać się

odmiana:

(1.1) koniugacja IV

 

przykłady:

(1.1) Za pokojem szczególnie mocno orędował palatyn Władysława II, Piotr Włostowic (Wikipedia)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orędowanie n, orędownictwo, orędownik, orędowniczka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• liwski: (1.1) aizrõkandõ

źródła: