obumarły

obumarły (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbũˈmarwɨ], AS: [obũmaru̯y], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	obumarły		obumarła	obumarłe	obumarli	obumarłe
dopełniacz	obumarłego		obumarłej	obumarłego	obumarłych
celownik	obumarłemu		obumarłej	obumarłemu	obumarłym
biernik	obumarłego	obumarły	obumarłą	obumarłe	obumarłych	obumarłe
narzędnik	obumarłym		obumarłą	obumarłym	obumarłymi
miejscownik	obumarłym		obumarłej	obumarłym	obumarłych
wołacz	obumarły		obumarła	obumarłe	obumarli	obumarłe

(1.1) który stał się martwy, który przestał spełniać funkcje życiowe

(1.2) który wygasł, który się skończył

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Podczas masażu usuwane są obumarłe komórki naskórka w postaci łusek^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) obumarły naskórek

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. obumrzeć dk., obumierać ndk., umrzeć dk., umierać ndk.

rzecz. obumieranie n, umieranie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dead

źródła:

1. Tadeusz Kasperczyk, Jan Fenczyn (red.), Podręcznik odnowy psychosomatycznej, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.