notariusz

notariusz (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. urzędnik sporządzający akty prawne na żądanie stron

(1.2) hist. urzędnik w dawnej Polsce kierujący kancelarią królewską i archiwum

(1.3) hist. urzędnik kancelarii miejskiej w dawnej Polsce

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	notariusz	notariusze / notariuszowie
dopełniacz	notariusza	notariuszy / notariuszów
celownik	notariuszowi	notariuszom
biernik	notariusza	notariuszy / notariuszów
narzędnik	notariuszem	notariuszami
miejscownik	notariuszu	notariuszach
wołacz	notariuszu	notariusze / notariuszowie

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rejent; gw. (Górny Śląsk) notar

(1.2) regent

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) prawnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. notariat mrz

forma żeńska notariuszka ż

przym. notarialny, notariuszowski

przysł. notarialnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. notarius → pisarz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) notary, notary public, NP, N.P., n.p., scrivener
• bengalski: (1.1) নোটারি
• białoruski: (1.1) натарыус m
• bułgarski: (1.1) нотариус m
• czeski: (1.1) notář m
• hiszpański: (1.1) notario m
• islandzki: (1.1) lögbókandi m
• niemiecki: (1.1) Notar m
• nowogrecki: (1.1) συμβολαιογράφος m/ż
• rosyjski: (1.1) нотариус m
• ukraiński: (1.1) нотаріус m, нотар m
• wilamowski: (1.1) nötar m

źródła: