napadacz

napadacz (język polski)

napadacz (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ent. Pinthaeus^[1], monotypowy rodzaj owadów z rodziny tarczówkowatych

(1.2) ent. owad z rodzaju napadacz (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	napadacz	napadacze
dopełniacz	napadacza	napadaczy
celownik	napadaczowi	napadaczom
biernik	napadacza	napadacze
narzędnik	napadaczem	napadaczami
miejscownik	napadaczu	napadaczach
wołacz	napadaczu	napadacze

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	napadacz	napadacze
dopełniacz	napadacza	napadaczów
celownik	napadaczowi	napadaczom
biernik	napadacza	napadaczów
narzędnik	napadaczem	napadaczami
miejscownik	napadaczu	napadaczach
wołacz	napadaczu	napadacze

(2.1) rzad. ktoś, kto napada

odmiana:

(1.1-2)

 

(2.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) napastnik, atakujący

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) pluskwiak

hiponimy:

holonimy:

(1.1) tarczówkowate

meronimy:

(1.1) napadacz płaskonogi

wyrazy pokrewne:

rzecz. napad m, napadzik m, napaść ż, napastnik m, napastniczek m, napastniczka ż, napadanie n, napadnięcie n, napadowość ż, napastliwość ż, pad m, padanie n, padnięcie n, Napadówka ż

czas. napadać ndk., napaść dk., padać ndk., paść dk.

przym. napadowy, napastliwy, napastniczy, antynapadowy, przeciwnapadowy

przysł. napadowo, napastliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. napadać + -acz

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.1) Pinthaeus m; (1.2) pinthaeus m

źródła:

1.  Hasło „Pinthaeus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.