nadmorski

nadmorski (język polski)

nadmorski (1.1) dom

wymowa:

IPA: [nadˈmɔrsʲci], AS: [nadmorsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nadmorski		nadmorska	nadmorskie	nadmorscy	nadmorskie
dopełniacz	nadmorskiego		nadmorskiej	nadmorskiego	nadmorskich
celownik	nadmorskiemu		nadmorskiej	nadmorskiemu	nadmorskim
biernik	nadmorskiego	nadmorski	nadmorską	nadmorskie	nadmorskich	nadmorskie
narzędnik	nadmorskim		nadmorską	nadmorskim	nadmorskimi
miejscownik	nadmorskim		nadmorskiej	nadmorskim	nadmorskich
wołacz	nadmorski		nadmorska	nadmorskie	nadmorscy	nadmorskie

(1.1) znajdujący się w niewielkiej odległości od morza

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) — Tylko niech pan doktor napisze do Kołobrzegu. — Mogę tylko dopisać, że pacjentka bardzo prosi o miejscowość nadmorską^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) nadmorski kurort / park krajobrazowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. morze n, pomorski mrz

przym. morski, podmorski, pomorski, zamorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) seaside
• bułgarski: (1.1) крайморски
• chiński standardowy: (1.1) 海边 (hăibiān)
• esperanto: (1.1) ĉemara, apudmara
• hiszpański: (1.1) de litoral, costero, costanero
• nowogrecki: (1.1) παραθαλάσσιος
• rosyjski: (1.1) приморский

źródła:

1. Adam Strączek, Wyznanie lekarza-łapownika, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.