kukułczy

kukułczy (język polski)

wymowa:

IPA: [kuˈkuwʧ̑ɨ], AS: [kukuu̯čy] ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kukułczy		kukułcza	kukułcze	kukułczy	kukułcze
dopełniacz	kukułczego		kukułczej	kukułczego	kukułczych
celownik	kukułczemu		kukułczej	kukułczemu	kukułczym
biernik	kukułczego	kukułczy	kukułczą	kukułcze	kukułczych	kukułcze
narzędnik	kukułczym		kukułczą	kukułczym	kukułczymi
miejscownik	kukułczym		kukułczej	kukułczym	kukułczych
wołacz	kukułczy		kukułcza	kukułcze	kukułczy	kukułcze

(1.1) charakterystyczny dla kukułki; dotyczący, odnoszący się do kukułki

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jest tylko 3 rekordzistów nagrodzonych w 5 najważniejszych kategoriach: "Ich noce" Franca Capry, "Lot nad kukułczym gniazdem" Formana i "Milczenie owiec" Jonathana Demme'a^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kukułczę n, kuku n, kukułka ż

czas. kukać ndk., kuknąć dk.

wykrz. kuku

związki frazeologiczne:

kukułcze jajo

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) зязюльчын, зязюлін
• bułgarski: (1.1) кукувичи
• rosyjski: (1.1) кукушкин
• słowacki: (1.1) kukučí

źródła:

1. Tp, METROfakty / oscarowe rekordy, „Metropol”, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.