krwawnik

krwawnik (język polski)

krwawnik (1.2)

krwawnik (1.3)

krwawnik (1.4)

bibil krwawnik (2.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Achillea L.^[1], rodzaj bylin z rodziny astrowatych; zob. też krwawnik w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z rodzaju krwawników (1.1)

(1.3) pot. miner. odmiana chalcedonu (karneolu) o zielonej barwie z plamami czerwieni

(1.4) daw. miner. hematyt, rdzawoczerwony minerał

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	krwawnik	krwawniki
dopełniacz	krwawnika	krwawników
celownik	krwawnikowi	krwawnikom
biernik	krwawnik	krwawniki
narzędnik	krwawnikiem	krwawnikami
miejscownik	krwawniku	krwawnikach
wołacz	krwawniku	krwawniki

(2.1) ornit. zob. bibil krwawnik

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.3) W połowie trzeciego tysiąclecia srebro i miedź z Hiszpanii trafiały do Mezopotamii, podobnie zresztą jak lazuryt z Afganistanu czy krwawnik z doliny Indusu^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.2) krwawnik pospolity • krwawnik kichawiec • krwawnik szlachetny • krwawnik kowniatkolistny • krwawnik pagórkowy • krwawnik pannoński • krwawnik pospolity • krwawnik sudecki • krwawnik szczecinkolistny • krwawnik szlachetny • krwawnik wełnisty • krwawnik wierzbolistny • krwawnik wyprostowany

synonimy:

(1.2) gw. mrówcze ziele^[3]

(1.3) heliotrop

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krew ż, krwawienie n, krewkość ż, krwawica ż, wykrwawianie n, wykrwawienie n, zakrwawianie n, zakrwawienie n, ukrwienie n

czas. krwawić ndk., wykwawiać ndk., wykrwawić dk., zakrwawiać ndk., zakrwawić dk., ukrwić dk.

przym. krwawy, krwawnikowy, krewki, krwisty, dokrewny

przysł. krwawo, krewko, krwiście, dokrewnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.2) pol. krew, być może od przypisywanej właściwości – tamowania krwotoku^[4]

uwagi:

zob. też krwawnik (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Achillea; (1.2) yarrow
• duński: (1.2) røllike w
• esperanto: (1.2) akileo
• francuski: (1.1) achillées; (1.2) achillée ż
• łaciński: (1.1) Achillea ż; (1.2) achillea ż
• norweski (bokmål): (1.2) ryllik m
• norweski (nynorsk): (1.2) ryllik m, røllik m
• słowacki: (1.2) rebríček m
• słoweński: (1.1) rman m; (1.2) rman m
• szwedzki: (1.2) rölleka w, röllika w
• włoski: (1.1) achilea ż; (1.2) achilea ż

źródła:

1.  Hasło „Achillea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
2. Martin Litchfield West, Wschodnie oblicze Helikonu: pierwiastki zachodnioazjatyckie w greckiej poezji i micie, s. 34.
3. Elżbieta Rudnicka-Fira, Ludowe nazwy roślin leczniczych w gwarach byłego powiatu dąbrowsko-tarnowskiego, „Poradnik Językowy” nr 4/1979, s. 175.
4. Ewa Hrycyna, Ludowe nazwy ziół w polskim językowym obrazie świata, „Etnolingwistyka” 31/2019, s. 140.