kolba

kolba (język polski)

kolba (1.1)

kolby (1.1) kukurydzy

kolby (1.2)

kolba (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈkɔlba], AS: [kolba] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolba	kolby
dopełniacz	kolby	kolb
celownik	kolbie	kolbom
biernik	kolbę	kolby
narzędnik	kolbą	kolbami
miejscownik	kolbie	kolbach
wołacz	kolbo	kolby

(1.1) bot. rodzaj kwiatostanu i owocostanu; zob. też kolba (botanika) w Wikipedii

(1.2) techn. chem. szklane naczynie laboratoryjne z szyjką; zob. też kolba (chemia) w Wikipedii

(1.3) wojsk. uchwyt broni strzeleckiej; zob. też kolba (broń) w Wikipedii

(1.4) techn. uchwyt narzędzia podobny do kolby (1.3) pistoletu

(1.5) st.pol. turniej^[1]

(1.6) więz. nos^[2]

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.2) Chemik mieszał w kolbie jakiś kolorowy roztwór.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kolba kukurydzy

(1.2) kolba destylacyjna / reakcyjna

(1.3) kolba pistoletu / karabinu / strzelby

(1.4) kolba lutownicy

synonimy:

(1.1) kaczan

(1.4) uchwyt pistoletowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kwiatostan, owocostan

(1.2) naczynie

(1.3) rękojeść, uchwyt

(1.4) rękojeść, uchwyt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kolbowy, kolbowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też kolba w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nos

• angielski: (1.1) spadix; (1.2) flask; (1.3) butt, gunstock
• arabski: (1.2) دورق
• baskijski: (1.2) matraze
• bułgarski: (1.2) колба ż; (1.3) приклад m
• duński: (1.1) kolbe w; (1.2) kolbe w; (1.3) kolbe w
• francuski: (1.1) épi m, spadice m; (1.2) ampoule ż, ballon m; (1.3) crosse ż
• hiszpański: (1.1) mazorca ż, panoja ż; (1.2) matraz m; (1.3) culata ż
• łaciński: (1.1) spadix
• rosyjski: (1.1) початок m; (1.2) колба ż; (1.3) приклад m
• ukraiński: (1.1) качан m
• włoski: (1.1) pannocchia ż (kukurydzy); (1.2) matraccio m; (1.3) calcio m

źródła:

1. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 248.
2. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.

kolba (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. kolba^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 322.