chemik

chemik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxɛ̃mʲik], AS: [χẽmʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chemik	chemicy
dopełniacz	chemika	chemików
celownik	chemikowi	chemikom
biernik	chemika	chemików
narzędnik	chemikiem	chemikami
miejscownik	chemiku	chemikach
wołacz	chemiku	chemicy

(1.1) specjalista w zakresie chemii, osoba zajmująca się chemią

(1.2) pot. nauczyciel chemii w szkole

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Wykształcony chemik mieszał kwas w próbówce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chemia ż, chemikalia nmos, chemikaliowiec m, chemizacja ż, chemizator m, chemizowanie n

forma żeńska chemiczka ż

czas. chemizować ndk.

przym. chemiczny, chemizacyjny

przysł. chemicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. chimiste < łac. chimista < alchimista < arab. ال + كيمياء < gr. χυμεία < gr. χύμα, χυμός od χέω

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chemist
• arabski: (1.1) كيميائي
• baskijski: (1.1) kimikari; (1.2) kimika-irakasle
• białoruski: (1.1) хімік m; (1.2) хімік m
• bułgarski: (1.1) химик m
• chorwacki: (1.1) kemičar
• czeski: (1.1) chemik
• duński: (1.1) kemiker w
• esperanto: (1.1) ĥemiisto, kemiisto
• fiński: (1.1) kemisti
• francuski: (1.1) chimiste m
• hiszpański: (1.1) químico m
• interlingua: (1.1) chimico, chimista
• islandzki: (1.1) efnafræðingur m
• japoński: (1.1) 化学者
• kataloński: (1.1) químic m
• litewski: (1.1) chemikas m
• macedoński: (1.1) хемичар m
• niemiecki: (1.1) Chemiker m
• nowogrecki: (1.1) χημικός m
• portugalski: (1.1) químico m
• rosyjski: (1.1) химик m
• serbski: (1.1) хемичар m
• słowacki: (1.1) chemik m; (1.2) pot. chemikár m
• szwedzki: (1.1) kemist w
• węgierski: (1.1) vegyész
• włoski: (1.1) chimico m

źródła:

chemik (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chemik	chemici / chemikové
dopełniacz	chemika	chemiků
celownik	chemikovi / chemiku	chemikům
biernik	chemika	chemiky
wołacz	chemiku	chemici / chemikové
miejscownik	chemikovi / chemiku	chemicích
narzędnik	chemikem	chemiky

(1.1) chem. chemik

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chemie ż

forma żeńska chemička ż

przym. chemický

przysł. chemicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Zawody

źródła:

chemik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) chemik – specjalista albo naukowiec w dziedzinie chemii^[1]

(1.2) chemik – student chemii^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chémia ż, chemikár m, chemikárka ż

forma żeńska chemička ż

przym. chemický

przysł. chemicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Zawody

źródła:

1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.