klack

klack (język szwedzki)

sko med klack (1.1)

klack (1.3)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) obcas^[1]

(1.2) wystająca skała (często szczytowa)^[1]

(1.3) klaka^[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) czas przeszły (preteritum) od klicka

(2.2) czas przeszły (preteritum) od kläcka

odmiana:

(1) lp en klack, klacken; lm klackar, klackarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skoklack

(1.2) bergklack

(1.3) hejarklack

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) sko

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. klacka

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe klackbar, klackjärn, klackring, klackspark

fraza czasownikowa slå klackarna i taket • svänga runt på klacken • sätta klackarna i backen / sätta klackarna i marken • vända på klacken

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Hasło „klack” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.