kaukaski

kaukaski (język polski)

wymowa:

IPA: [kawˈkasʲci], AS: [kau̯kasʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł  ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kaukaski		kaukaska	kaukaskie	kaukascy	kaukaskie
dopełniacz	kaukaskiego		kaukaskiej	kaukaskiego	kaukaskich
celownik	kaukaskiemu		kaukaskiej	kaukaskiemu	kaukaskim
biernik	kaukaskiego	kaukaski	kaukaską	kaukaskie	kaukaskich	kaukaskie
narzędnik	kaukaskim		kaukaską	kaukaskim	kaukaskimi
miejscownik	kaukaskim		kaukaskiej	kaukaskim	kaukaskich
wołacz	kaukaski		kaukaska	kaukaskie	kaukascy	kaukaskie
nie stopniuje się

(1.1) wywodzący się z Kaukazu

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Słońce pada na śnieżne szczyty kaukaskie, odbija się i oświetla Gruzję^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) owczarek kaukaski • góral kaukaski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) północnokaukaski, przedkaukaski, zakaukaski

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kaukaz m, Przedkaukazie n, Zakaukazie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Kaukaz + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Caucasian
• arabski: (1.1) قوقازي
• baskijski: (1.1) kaukasiar
• bułgarski: (1.1) кавказки
• czeski: (1.1) kavkazský
• esperanto: (1.1) kaŭkaza
• francuski: (1.1) caucasien
• hiszpański: (1.1) caucásico
• interlingua: (1.1) caucasian
• niemiecki: (1.1) kaukasisch
• nowogrecki: (1.1) καυκάσιος, καυκασικός
• portugalski: (1.1) caucasiano
• rosyjski: (1.1) кавказский
• słowacki: (1.1) kaukazský
• szwedzki: (1.1) kaukasisk
• ukraiński: (1.1) кавказький
• węgierski: (1.1) kaukázusi
• włoski: (1.1) caucasico

źródła:

1. Ryszard Kapuściński, Kirgiz schodzi z konia, 2007, Narodowy Korpus Języka Polskiego.