ire

Podobna pisownia: -ire • iire • Ire • Irre • irre • írë

ire (język angielski)

wymowa:

wymowa amerykańska^?/i

amer. IPA: /aɪɹ/

bryt. IPA: /aɪ.ə(ɹ)/

znaczenia:

rzeczownik niepoliczalny

(1.1) książk. gniew

odmiana:

(1.1) lp ire; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fury, wrath

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. irascibility, irascibleness, irateness

przym. irascible, irate, ireful

przysł. irascibly, irately

związki frazeologiczne:

etymologia:

średnioang. ire < st.franc. ire < łac. īra^[1]

uwagi:

źródła:

1.  Hasło „ire” w: Middle English Dictionary, red. Frances McSparran i in., University of Michigan Library, Ann Arbor 2000‒2018.

ire (język francuski)

wymowa:

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. książk. gniew

odmiana:

(1.1) lp ire; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) colère, courroux

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.franc. ire < łac. īra^[1]

uwagi:

źródła:

1.  Hasło „ire” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.

ire (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) infinitivus praesentis od: eo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ire (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Irlandczyk

odmiana:

(1.1) en ire, iren, irer, irene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) irlender, irlending

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. Irland

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: