horrendum

horrendum (język polski)

wymowa:

IPA: [xɔrˈːɛ̃ndũm], AS: [χo•rẽndũm], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. coś budzącego strach, oburzenie, odrazę (zwykle w liczbie pojedynczej)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	horrendum	horrenda
dopełniacz	horrendum	horrendów
celownik	horrendum	horrendom
biernik	horrendum	horrenda
narzędnik	horrendum	horrendami
miejscownik	horrendum	horrendach
wołacz	horrendum	horrenda

odmiana:

(1.1)^[1]

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. horrendalny

przysł. horrendalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) rodzaj nijaki od przym. łac. horrendus (budzący lęk, straszny, przerażający)^[2][1]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1. Hasło „horrendum” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 513.
2. Hasło „horrendus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 307.