haczyk

haczyk (język polski)

haczyki (1.2) wędkarskie

haczyk (1.5)

wymowa:

IPA: [ˈxat͡ʃɨk], AS: [χačyk] ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	haczyk	haczyki
dopełniacz	haczyka	haczyków
celownik	haczykowi	haczykom
biernik	haczyk	haczyki
narzędnik	haczykiem	haczykami
miejscownik	haczyku	haczykach
wołacz	haczyku	haczyki

(1.1) zdrobn. od: hak

(1.2) mały hak do łowienia ryb na wędkę

(1.3) trudny do zauważenia podstęp lub problem

(1.4) znak ✓

(1.5) gw. (Poznań i Warszawa)^[1][2] pogrzebacz

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Odpina swój fartuch kucharski i wiesza go na haczyk.

(1.2) Nakładać robaka na haczyk nauczył mnie mój dziadek.

składnia:

kolokacje:

(1.2) haczyk wędkarski

synonimy:

(1.2) haczyk wędkarski

(1.3) kruczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hak m, haczka ż, haczek m

czas. hakować

przym. hakowaty, haczykowaty

przysł. hakowato, haczykowato

związki frazeologiczne:

połknąć haczyk

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: hak

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kruczek

(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pogrzebacz

• angielski: (1.1) hook; (1.2) angle; (1.3) catch; (1.4) tick, check, checkmark
• duński: (1.2) fiskekrog w
• wilamowski: (1.1) hykla n
• włoski: (1.1) uncino m; (1.3) spunta ż

źródła:

1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 247.
2. Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 267.

Hasło „haczyk” w: SJP.pl.