gryzoń

gryzoń (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈɡrɨzɔ̃ɲ], AS: [gryzõń], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gryzoń	gryzonie
dopełniacz	gryzonia	gryzoni
celownik	gryzoniowi	gryzoniom
biernik	gryzonia	gryzonie
narzędnik	gryzoniem	gryzoniami
miejscownik	gryzoniu	gryzoniach
wołacz	gryzoniu	gryzonie

(1.1) ssak z rzędu Rodentia, którego wyróżnia para ciągle wzrastających siekaczy; zob. też gryzonie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Chomik jest gryzoniem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ssak

hiponimy:

(1.1) bóbr, badylarka, bobak, chomik, jeżozwierz, kapibara, królik, leming, mysz, nornica, nornik, nutria, świnka morska, świstak, orzesznica, piżmak, polatucha, suseł, szczur, szynszyla, wiewiórka, zając^[1]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gryz m, gryzak m, gryzonie nmos, gryzienie n

czas. gryźć ndk., ugryźć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. gryźć (ze względu na fakt, że te zwierzęta podgryzają rośliny)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rodent
• baskijski: (1.1) karraskari
• białoruski: (1.1) грызун m
• bułgarski: (1.1) гризач m
• duński: (1.1) gnaver w
• esperanto: (1.1) ronĝulo
• fiński: (1.1) jyrsijä
• francuski: (1.1) rongeur m
• hiszpański: (1.1) roedor m
• kazachski: (1.1) кеміргіш
• niemiecki: (1.1) Nagetier n
• nowogrecki: (1.1) τρωκτικό n
• portugalski: (1.1) roedor m
• rosyjski: (1.1) грызун m
• szwedzki: (1.1) gnagare w
• ukraiński: (1.1) гризун m
• włoski: (1.1) roditore m

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.