gramatyk

gramatyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡrãˈmatɨk], AS: [grãmatyk], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w dziedzinie gramatyki

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gramatyk	gramatycy
dopełniacz	gramatyka	gramatyków
celownik	gramatykowi	gramatykom
biernik	gramatyka	gramatyków
narzędnik	gramatykiem	gramatykami
miejscownik	gramatyku	gramatykach
wołacz	gramatyku	gramatycy

(2.1) D. lm od: gramatyka

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gramatyka ż, gramatyczność ż

przym. gramatyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) gramatikan m
• angielski: (1.1) grammarian
• azerski: (1.1) qrammatist
• baskijski: (1.1) gramatikari
• białoruski: (1.1) граматыст m
• bośniacki: (1.1) gramatičar m
• bułgarski: (1.1) граматик m (gramatik)
• chorwacki: (1.1) gramatičar m
• czeski: (1.1) gramatik m
• francuski: (1.1) grammairien m
• hindi: (1.1) वैयाकरण m (vaiyākaran)
• hiszpański: (1.1) gramático m
• indonezyjski: (1.1) ahli tatabahasa
• jidysz: (1.1) גראַמאַטיקער m (gramatiker)
• kaszubski: (1.1) gramatik m
• kataloński: (1.1) gramàtic m
• kazachski: (1.1) грамматикашы
• koreański: (1.1) 문법가 (munbeobga)
• łaciński: (1.1) grammaticus m
• niderlandzki: (1.1) grammaticus
• niemiecki: (1.1) Grammatiker m
• nowogrecki: (1.1) γραμματικός m (grammatikós)
• rosyjski: (1.1) грамматик m
• rumuński: (1.1) gramatician m
• serbski: (1.1) граматичар (gramatičar) m
• słowacki: (1.1) gramatik m
• szwedzki: (1.1) grammatiker w
• telugu: (1.1) వ్యాకరణవేత్త (yākaraṇavētta)
• turecki: (1.1) gramerci, dilbilgisi uzmanı
• ukraiński: (1.1) граматист m, граматик
• walijski: (1.1) gramadegwr m
• węgierski: (1.1) nyelvtaníró, nyelvész
• włoski: (1.1) grammatico m

źródła:

gramatyk (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. gramatyka (zbiór reguł opisujących system język)^[1]

(1.2) jęz. gramatyka (dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię)^[1]

(1.3) eduk. gramatyka (lekcja w szkole mająca za przedmiot właściwości gramatyczne jakiegoś język)^[1]

(1.4) gramatyka (podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne)^[1]

odmiana:

(1.1-4) lp gramatyk; lm gramatyka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.