fullkomlig

fullkomlig (język szwedzki)

wymowa:

[²f'ul:kåm:lig]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) całkowity, absolutny, zupełny^[1]

(1.2) doskonały^[1]

odmiana:

(1.1-2) fullkomlig, fullkomligt, fullkomliga

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. fullkomna

rzecz. fullkomlighet

przym. fullkomligt

przysł. fullkomligt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 141.